Ιστοριά
Ήταν κάποτε η πατρίδα
κάτω από σκληρή σκλαβιά,
και οι Έλληνες ποθούσαν
να έχουν όλοι Λευτεριά.
Η επανάσταση αρχίζει
με δυσκολίες πολλές,
όμως, τίποτα δεν πτοούσε
των Ελλήνων τις καρδιές!
Και το 21,τον Μάρτη,
κάτω εκεί εις τον Μοριά,
η επανάσταση αρχίζει
με τουφέκια και σπαθιά!
Είμαι πολύ περήφανη
που έχω τούτα τα παιδιά,
Ήρωες και αγωνιστές
με ατρόμητη καρδιά.
Κολοκοτρώνης
Με λένε Γέρο του Μοριά
Και γέρασα στ αλήθεια
Μα κάτω από τ άσπρα μου μαλλιά
Έκρυβα μες στα στήθια
Την πίστη για τη λευτεριά
Τη δόξα, την ελπίδα
Πως θα μαι στην αγκάλη σου
Μεγάλη μου πατρίδα.
Κολοκοτρώνης είμαι εγώ
με τα άσπρο άλογό μου
φόβος και τρόμος έγινα
στον άσπονδο εχθρό μου.
Διάκος
Για δες καιρό που διάλεξε
ο Χάρος να με πάρει,
τώρα που ανθίζουν τα κλαδιά
και βγάζει η Γης χορτάρι.
Θανάσης Διάκος είμαι
εγώ κι εκεί στην Αλαμάνα
το έχυσα το αίμα μου
για σε γλυκιά μου Ελλάδα.
Ανδρούτσος
Ανδρούτσος λέγομαι εγώ
στο χάνι της Γραβιάς
καινούρια μέρα έφερα
ημέρα Λευτεριάς.
Δερβίσης πήγαινε μπροστά
καβάλα στο άλογό του
μα εγώ το χάνι το κανα
τάφο παντοτινό του.
Και σαν η νύχτα απλώθηκε
στο χέρι με σπαθί
πέρασα μέσα από τον εχθρό
με πίστη αληθινή.
Για τον θάνατο του Διάκου
πήρα εκδίκηση εκεί
κι εμπόδισα με πείσμα
την εχθρική ορμή!
Μπουμπουλίνα
Στις θάλασσες μεγάλωσα
με λένε Λασκαρίνα
μα στον αγώνα έγινα
γενναία Μπουμπουλίνα.
Μ΄αυτά μου τα πυρπολικά
τον θάνατο σκορπούσα
και στις καρδιές το μήνυμα
της λευτεριάς ξυπνούσα.
Και άλλα παιδιά της θάλασσας
Μαζί μου αντρειωμένα
πολέμησαν με μια ψυχή
και γίναν ξακουσμένα.
Κανάρης
Πυρπολητή με κράζουνε
με λένε, όμως, Κανάρη
είμαι των Ψαρών εγώ παιδί
των ψαριανών καμάρι.
Με τα μικρά πυρπολικά
τον τρόμο προξενούσα
και στα καράβια της Τουρκιάς(του εχθρού)
τον θάνατο σκορπούσα.
Την τουρκική αρμάδα εγώ
τίναξα στον αέρα
τον άπιστο Καρά Αλί
και όλη του την παρέα.
ΑΝΔΡΕΑΣ
ΜΙΑΟΥΛΗΣ
Καραβοκύρης τολμηρός,
της Ύδρας το καμάρι,
Ανδρέας Μιαούλης είν'το όνομά μου,
γνωστός για την εξυπνάδα μου
μα και τη λεβεντιά μου.
Με τα ηρωικά μου παλικάρια,
στον Γέροντα πολεμήσαμε
και τον εχθρό νίκησαμε.
Σε σπετσιώτικα, υδραίικα και ψαριανά καράβια,
παλέψαμε όλοι μαζί
με μια ψυχή, με μια φωνή
και τα πυρπολικά δώσαν στον εχθρό
χαριστική βολή.
Δέσπω
Αχός βαρύς ακούγεται
στου Δημουλά τα αλώνια
η Δέσπω κάνει πόλεμο
με νύφες και μ εγγόνια.
Αρβανιτιά μας πλάκωσε
μα εγώ δεν τη φοβάμαι
η Δέσπω αφέντες λιάπηδες
δεν έκανε, δεν κάνει.
Τα άρματα δεν τα ρίχνουμε
κι ας τούρκεψε το Σούλι.
Λεύτερη εγώ γεννήθηκα.
Λεύτερη θα πεθάνω!
Φεραίος
Ως πότε παλληκάρια,
θα ζούμε στα στενά
Μονάχοι σαν λιοντάρια,
στις ράχες στα βουνά;
Σπηλιές να κατοικούμε,
να βλέπουμε κλαδιά
Να φεύγουμε απ' τον
κόσμο,
για την πικρή σκλαβιά;
Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
Παρά σαράντα χρόνους,
σκλαβιά και φυλακή.
Είμαι ο Ρήγας Φεραίος
και ο θούριος μου είναι
σπουδαίος,
με τα ποιήματα μου πολεμώ
για την Ελλάδα που αγαπώ.
Με το θούριο
και με άλλα έργα επαναστατικά
ήθελα όλα τα βαλκάνια
να θαρρέψουν στην καρδιά.
Νικηταράς
Εγώ είμαι ο Νικηταράς,
γενναίος και παλικαράς,
με την τρανή μου λεβεντιά
ξεσήκωνα την κλεφτουριά.
Νικηταράς είμαι εγώ
με λένε τουρκοφάγο,
Τούρκος σαν με δει λιγώνει
και το αίμα του παγώνει.
Μες στους κάμπους εγώ
κοιμάται
και κανένα δε φοβάμαι
και μέσα στην μέση στην Τριπολιτσά
καταστρέφω τον πασά.
ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Είμαι μικρόσωμος κι αδύνατος,
αλλά έξυπνος κι ευκίνητος,
έχω βλέμμα ζωηρό
και στρατηγικό μυαλό.
Είμαι ο Καραϊσκάκης
ο γενναίος στρατηγός
στις ηρωικές τις μάχες
των Ελλήνων ο αρχηγός.
Γύρω τότε από την Αθήνα
και από την Αττική,
μάχη δώσαμε μεγάλη
σε μια κρίσιμη στιγμή.
Άδικο είπαν πως ήταν
που σκοτώθηκα εκεί,
μα η πίστη στην πατρίδα
δικαιώνει την θανή.
ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ
Ιερέας και αγωνιστής
της Πελοποννήσου μαχητής.
Ο Παπαφλέσσας είμαι εγώ,
που ηρωικά πολέμησα
δίχως φόβο και δισταγμό.
Μπροστά εγώ και στο Μανιάκι
τόλμησα εμπόδιο να σταθώ,
στου Ιμπραήμ τον αμέτρητο
και δυνατό στρατό
κι ας το ήξερα πολύ καλά
πως σφοδρά θα νικηθώ.
ΜΑΝΤΩ
ΜΑΥΡΟΓΕΝΝΟΥΣ
Είμαι η Μαντώ η Μαυρογένους
και στην αναγέννηση του Γένους
πίστεψα με όλη την ψυχή μου
και πάλεψα με το κορμί μου.
Από την Μύκονο ορμώντας
στον αγώνα τον ιερό
έδειξα την δύναμη μου
στον κατακτητή εχθρό!
Όση περιουσία είχα
την διέθεσα κι αυτή
για να δώσω στην πατρίδα
ό, τι μπορούσα πιο πολύ!
ΙΣΤΟΡΙΑ
2
Μα υπήρξαν φωτισμένοι
άνθρωποι στην Οδησσό
που ζητούσαν να αφυπνίσουν
τον ελληνικό λαό.
Δεν κρατούσανε μαχαίρι,
ούτε είχανε σπαθί
μόνο φρόντιζαν να λένε
πως αξίζει πιο πολύ
να αγωνίζεται καθένας
για ελεύθερη ζωή.
Τρεις έμποροι γενναίοι
έκαναν τότε την αρχή
και ιδρύσαν εταιρεία
που την είπαν φιλική.
Ας μιλήσουν τώρα οι ίδιοι
για την δράση τους αυτή!
ΤΣΑΚΑΛΩΦ
Τσακάλωφ Αθανάσιος
είναι το όνομα μου
και στα ξένα που διαμένω
το μυαλό μου παθιασμένο
ονειρεύεται , ελπίζει
μια ιδέα στριφογυρίζει.
Ήταν όλων μας το χρέος
να σκεφτούμε σοβαρά
πώς το έθνος θα ξεφύγει
από την άδικη σκλαβιά
Ένα σχέδιο χρειαζόταν
και οργάνωση πολλή
πριν οι άντρες πολεμήσουν
με πιστόλι και σπαθί.
Έτσι ιδρύσαμε οι τρείς μας
(αγκαλιάζει τους ώμους των άλλων δύο)
την Εταιρεία την φιλική
και την κρατήσαμε κρυφή
από των εχθρών την προσοχή
για αυτό και ήταν μυστική.
Ν. ΣΚΟΥΦΑΣ
Είμαι ο Νικόλαος Σκουφάς
και εκεί στην Οδησσό,
στην μακρινή Ρωσία,
γνωριστήκαμε και οι τρείς
και ιδρύσαμε την Φιλική
εταιρεία,
φλόγα να δώσουμε
στην σκλαβωμένη Ελλάδα μας
για ελευθερία.
Όποιος ήταν στην ομάδα
όρκο έδινε ιερό
κι έτσι η φιλική εταιρεία
ήταν κάτι πολύ κρυφό.
Χρήματα και όπλα
με ομόνοια μαζεύαμε
για τον δίκιο των Ελλήνων αγώνα.
Ε.ΞΑΝΘΟΣ
Είμαι ο Εμμανουήλ ο Ξάνθος,
ιδρυτής και εγώ της Φιλικής Εταιρείας.
Είχα την μέρα μαγαζί
εμπορικό
αλλά το βράδυ γίνονταν στρατηγείο
των φιλικών κρυφό.
Κάτω από το φως των κεριών
και με το ένα χέρι στην
καρδιά
και το άλλο στο Ευαγγέλιο
ορκίζονταν πίστη για
ελευθερία
της Ελλάδας τα παιδιά.
Μέλη γίνανε πολίτες από
κάθε περιοχή
και έτσι απέκτησε η
εταιρεία δύναμη και υπεροχή.
Όμως έλειπε αλήθεια ένας
τέτοιος αρχηγός
που θα ήταν στον αγώνα
άξιος οδηγός.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Ο καθένας τους σας είπε
λίγα από όσα έχουν συμβεί,
ότι έκανε ή είπε
ή ότι κρύβει στην ψυχή,
προκειμένου η δόλια πατρίδα μας
να ελευθερωθεί.
Και δεν ήταν μόνο αυτοί
που θυσίασαν πολλά
αλλά νέοι ,γέροι,
παιδιά ,γυναίκες
όλος ο λαός μαζί τους
αγωνίστηκε σκληρά
για να έχετε εσείς τώρα
όλα της ελευθερίας τα
καλά!!!!
