Πως φτιάχνω πλαστελίνη

Ας μου πει κάποιος πως δεν έχει παίξει πλαστελίνη....ψέμματα θα πει  Ήρθε ο καιρός λοιπόν να μάθω και εγώ στην μικρή μου Στέφη την ύπαρξη της. Ήταν 1,5 χρονών όταν της την σύστησα. Και εννοείτε ότι αμέσως μαγεύτηκε!

Εγώ βέβαια ως δηλωμένη χαζομαμα λέω ότι την έχει την τρέλα την δική μου για πλάσιμο! Δεν ήθελα όμως να ρισκάρω να βάλει αυτήν την χημεία στο στόμα της. Σκέφτηκα λοιπόν και της έφτιαξα ένα απλό ζυμαράκι με αλεύρι και νερό. Τώρα ανακάλυψα ότι είναι διαδεδομένο σπορ το ζυμαράκι και υπάρχει και συνταγή δοσολογίας, και το παραθέτω

Υλικά:
2 φλιτζάνια αλεύρι (για όλες τις χρήσεις)
2 κούπα νερό
1 φλιτζάνι αλάτι (σας φαίνεται πολύ αλλά είναι αναγκαίο)
2 κουταλιές της σούπας λάδι
1 κουταλιά της σούπας ξυνό (ή αλλιώς ονομαζόμενο ταρταρικό οξύ ή cream tartar) – είναι προαιρετικό αλλά βοηθά στο να το κάνει πιο ελαστικό.
Χρώματα ζαχαροπλαστικής επιλογής σας.
Ξύλινη κουτάλα
Εκτέλεση: 
Σε μια βαριά κατσαρόλα  ανακατέψτε το αλεύρι, νερό, αλάτι, λάδι και το ξυνό.
Βάλτε την κατσαρόλα σε χαμηλή έως μέτρια φωτιά. Ανακατεύετε συνεχώς με μία ξύλινη κουτάλα. Θα αρχίσει να σχηματίζει ένα ζυμάρι. Δεν πρέπει να σταματήσετε το ανακάτεμα ούτε λεπτό. 
Σε ένα βαρύ πυθμένα κατσαρόλα, ανακατέψτε το αλεύρι, το αλάτι και το νερό. Και ρίξτε σταδιακά το νερό. Χρησιμοποιήστε ένα ξύλινο κουτάλι για να αναμειχθεί μέχρι η ζύμη είναι πολύ σκληρός. Γυρίστε σε ένα πιάτο, αφήστε το να κρυώσει και στη συνέχεια να ζυμώνουμε στην επιθυμητή συνέπεια. Το βγάζετε σε μία ξύλινη επιφάνεια και ενώ είναι ακόμη ζεστό το ζυμώνετε λίγο για να στρώση ομοιόμορφα. Το χωρίζετε μετά σε 4 τεμάχια και τα βάζετε πάνω σε λαδόκολλα για να μην λερώσετε την ξύλινη επιφάνεια και τον γύρω τον χώρο σας. Ακουμπάτε τα 4 τεμάχια ζυμαριού πάνω και πατάτε με τον αντίχειρα σας το πάνω μέρος για να κάνετε ένα βαθούλωμα σε κάθε τεμάχιο. Σε κάθε βαθούλωμα ρίχνετε λίγες σταγόνες χρώματος και το ξαναζυμώνετε λίγο ώστε να απλωθεί. Την ένταση του χρώματος την ρυθμίζετε εσείς.

Tips:
•    Φροντίστε να φοράτε γάντια όταν χειρίζεστε τα χρώματα ζαχαροπλαστικής. 
•    Αν καταλήξουν να λερωθούν χρησιμοποιήστε οδοντόκρεμα για να τα καθαρίσετε.
•    Όταν τα παιδιά τελειώνουν το παιχνίδι τους διατηρήστε τα ζυμαράκια κλεισμένα καλά σε ταπεράκι, βαζάκια, σακουλίτσες αλλιώς θα ξεραθούν.
•    Πολλοί τα κρατάνε στο ψυγείο.
•    Με σωστή φροντίδα μπορούν να κρατηθούν μέχρι και 1 ολόκληρο μήνα.

Πάντως μπορείτε απλά να ανακατέψετε αλεύρι με νερό με το μάτι και για αρχή μην βάλετε χρώμα αν πρόκειται για πολύ μικρή ηλικία.
Αυτό που μαγεύει δεν είναι το χρώμα εκ πρώτης.

Και αφήστε το να συμμετέχει και στο να φτιάξετε το ζυμαράκι, να παίξει με τις δοσολογίες, να αποφασίσει το παιδί πόσο αλεύρι είναι αρκετό για να γίνει σωστή η ζύμη και πιστέψτε με, αξίζει!

Οι ωφέλειες από αυτή την ασχολία είναι ποικίλη και όχι απλά και  μόνο αυτές της δημιουργίας.

Ασχοληθείτε και εσείς λίγο μαζί του για να εμπλουτίσετε τις δυνατότητες του παιχνιδιού αλλά αφήστε το αρκετή ώρα μόνο του για να πειραματιστεί.  Θα εκπλαγείτε.

Τα πλεονεκτήματα στο να το φτιάξτε μόνοι σας: 

•    είναι πάμφθηνο, μπορείτε να το φτιάξετε σε μεγάλες ποσότητες πχ για κάποιο παιδικό πάρτι (είτε να παίξουν τα μικρά είτε να το πάρουν μαζί τους ως δωράκι).

•    Μπορείτε να τα φτιάξετε για να τα πάτε δώρο απλά συσκευάζοντας τα όμορφα (πιο πολύ θα σας στοιχίσει η συσκευασία παρά η κατασκευή)
•    Μπορείτε να το φτιάξετε μαζί με τα παιδιά και να έχουν και αυτά μία αίσθηση ικανοποίησης.
•    Και το πιο κύριο, δεν αγχώνεστε αν καταλήξουν το βάλουν στο στόμα τους επειδή όλα είναι βρώσιμα (μπορεί η γεύση να είναι απαίσια αλλά τουλάχιστον δεν ανησυχείτε για τοξικότητα).

http://evitathess.blogspot.gr/2011/09/blog-post.html?spref=fb

Η προσευχή του εκπαιδευτικού

• 
 
• 

Του Δ.Τσιριγώτη

Θεέ μου βοήθησέ με να σταματήσω να παριστάνω το φωτεινό παντογνώστη και ας χάσω λίγο από τη λάμψη μου.
Να αντιστέκομαι στη δόξα που μου δίνει η ΄΄σκηνή΄΄ και να δίνω , απλόχερα , το ρόλο του πρωταγωνιστή στα παιδιά.
Να μην ξεχνώ ποτέ, ότι η παράσταση είναι παιδική και ας έχει νοήματα μεγάλων. 
Να ενθαρρύνω τα παιδιά να παίρνουν ρίσκα και να αγαπούν τα λάθη τους : αυτόν τον μονόδρομο της μάθησης. Να κυνηγούν ,με πάθος, τη βελτίωση αλλά να φυλάγονται από της τελειότητας την παγίδα . 
Να βλέπω τη τάξη σαν αγρό με του κόσμου τα διαφορετικά λουλούδια και να σταματήσω να ρίχνω εκείνο το σπόρο που μόνο γρασίδι βγάζει.
Να αντέχω ,για το καλό των παιδιών ,να είμαι μερικές φορές απέναντι αν και η καρδιά μου θέλει δίπλα.
Να συνεχίσω να αφηγούμαι τα ίδια παραμύθια έτσι που να μοιάζουν διαφορετικά . Για να συνεχίσουν να εκπλήσσουν ,μαζί με τα παιδιά, και εμένα. 
Φώτισέ με να μοιράζω της Παιδείας το ΄΄πρόσφορο΄΄ ,με τρόπο σοφό, ώστε να φτάσει για όλους.
Δωσ ’ μου έμπνευση να βελτιώσω τα ταχυδακτυλουργικά μου κόλπα γιατί το σημερινό κοινό είναι πολύ απαιτητικό. Χάρισε μου λόγο ασυνήθιστο αλλά όχι περίπλοκο. 
Να μην παρασύρομαι να βλέπω τα παιδιά σαν άλογα κούρσας, αλλά σαν πουλάρια που τώρα δοκιμάζουν τα πόδια τους.
Να συνεχίσω να βλέπω την δουλειά μου σαν κοινωνική αποστολή και να αντιμάχομαι ,με σθένος, την επιχειρούμενη προσπάθεια υποτίμησής της .
Αν και λαχταρώ και ξέρω ότι δικαιούμαι λίγη αναγνώριση παραπάνω να λέω: δεν πειράζει αφού κάνω αυτό που αγαπώ .
Κάνε να μην σβήσει ποτέ η φλόγα των δικών μου ματιών γιατί είναι το προσάναμμα που ανάβει και τη φλόγα στων παιδιών τα μάτια.
Να συνεχίσω να βλέπω τις ομορφιές που κρύβει ο κόσμος μας για να τις ζωγραφίζω για τους μαθητές μου και να τους εμπνέω αισιοδοξία και χαρά για τη ζωή.
Να μην κρατάω δυνάμεις και ας ξέρω ότι δεν μου αρκεί η μια δουλειά για να τα βγάλω πέρα.
Να μην ξεχνώ ότι η <<ύλη>> (που δεν βγαίνει με τίποτα ) είναι μόνο η πρόφαση και το πνεύμα ο αληθινός ο στόχος .
Να μην ψαλιδίζω τη φαντασία των παιδιών για να πλησιάσει στη δική μου λογική.
Να προσέχω λίγο παραπάνω τους αδύναμους μαθητές και ας με κουράζουν λίγο παραπάνω.
Να δέχομαι την αξιολόγηση ,κάθε στιγμή, μέσα από τα φωτεινά μάτια των παιδιών και όχι ,που και που, μέσα από τα σκοτεινά συρτάρια των ειδικών.
Κλείνοντας της αίθουσας τη πόρτα να αφήνω απέξω και τις δικές μου σκοτούρες ,έγνοιες και σκιές και να μην τις ακούω όταν θα τη γρατζουνάνε για να ξαναμπούνε μέσα.
Να αντέχω την αμφισβήτηση των παιδιών απέναντι και στο πρόσωπο μου ,ως απαραίτητη ,για το δικό τους μεγάλωμά. Δύσκολο αυτό.
Δωσ ’ μου δύναμη να μην τους χαϊδεύω τα αυτιά με λάφυρο την αγάπη τους. Να μπορώ να διαφωνώ ,έντονα μαζί τους ,όταν χρειάζεται .Σαν να είμαι το ακόνι που ,με τη κόντρα του, τροχίζει το μυαλό και τη γλώσσα τους και τα κάνει κοφτερά. Με τέτοια όπλα δεν θα έχουν τίποτα στη ζωή να φοβηθούν.
Να κόψω τη κακιά συνήθεια να είμαι ο καταθέτης στους λογαριασμούς των μαθητών και αυτοί απλοί αποταμιευτές των δικών μου γνώσεων και λογικών .
Να δείχνω στους μαθητές μου προς τα που να κοιτάξουν ,αλλά να μην τους λέω και τι να βλέπουν.
Να βλέπω τους μαθητές όχι μόνο σαν δέκτες αλλά κυρίως σαν πομπούς ,παρόλο που μερικές φορές, μπορεί το σήμα τους ,να με αποσυντονίζει . 
Να μην μετατρέπω το σχολείο σε φροντιστήριο αν και θα με βόλευε έτσι περισσότερο. Να μην με στροβιλίζει και μένα των εξετάσεων η δίνη. 
Να βλέπω τους συνάδελφους μου σαν συναγωνιστές , ειδικά τώρα, που θέλουν να μας κάνουν μονομάχους . 
Να μην καταφεύγω στη κατάχρηση της εξουσίας που μου δίνει ο ρόλος μου. Και αν χρειάζεται τιμωρία να δίνεται με αγάπη. Να κόψω τη κακή συνήθεια να περνάω το δικό μου ,με τον κατάλογο στο χέρι, σαν όπλο που σημαδεύει . 
Να νοιάζομαι .Να νιώθω ευθύνη για αυτά .Μεγάλες κουβέντες .Δύσκολο.
Να μην δίνω μασημένη τροφή στους μαθητές αλλά να τους εμπνεύσω το πάθος της μάθησης μέσα από τη χαρά της ανακάλυψης .
Να τους πείσω να έχουν κριτική ματιά κριτική στάση απέναντι στην πραγματικότητα και να αναζητούν με αποφασιστικότητα την δική τους αλήθεια. Να δέχονται έτσι και τις αλήθειες των άλλων.
Βοήθησέ με να χτίσω φράγμα δυνατό για το χείμαρρο της βαθμοθηρίας που ,τώρα πλέον, απειλεί να παρασύρει και τους εκπαιδευτικούς , λόγω και της δικής τους αξιολόγησης. 
Να μάθω τους μαθητές να αγαπάνε τη διαφορετικότητά τους ,ως το μέσο που θα τους κάνει να περάσουν ,αύριο, από το <<εγώ >> στο <<εμείς> .
Θα ήθελα τα παιδιά να συνεχίσουν να ονειρεύονται ότι θα αλλάξουν το κόσμο ( όχι να τον γκρεμίσουν) και ας φοβάμαι ότι αυτός ο νέος κόσμος μπορεί να αφήσει εμένα απέξω .
Να μην ξεχνώ ότι και ας μοιάζουν οι αίθουσες φυλακές ,εκεί μέσα, γεννιέται η δίψα για ελευθερία και δημοκρατία. 
Πάνω από όλα θέλω να μην σβήσει ποτέ ο παιδαγωγικός μου έρως .Να μην θεωρήσω ποτέ τη σχέση με τη διδασκαλία δεδομένη και να τη διεκδικώ κάθε μέρα ,με μια γλυκιά δόση ανασφάλειας, σαν να είναι η πρώτη μου μέρα στη τάξη . 
Δημήτρης Τσιριγώτης .Φυσικός


xeniglossa.gr

ΟΜΑΔΑ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Θεσμοθέτηση του ωραρίου των Νηπιαγωγών – Αλλαγή στην οργανικότητα των Νηπιαγωγείων….

                                                                                                                             

Φως στο τούνελ των αγώνων;;;

Ψηφίστηκε την Τετάρτη 16/1/13 από την Ολομέλεια της Βουλής το πολυνομοσχέδιο με τίτλο    "Οργάνωση και Λειτουργία Ιδρύματος Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης και Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού και άλλες διατάξεις". Στο άρθρο 39 περιλαμβάνονται διατάξεις που αφορούν την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Νηπιαγωγεία- Ειδική Αγωγή-Μεταθέσεις).

Συγκεκριμένα, όσον αφορά τα Νηπιαγωγεία:

α) Τα νηπιαγωγεία, ανάλογα με τον αριθμό των οργανικών θέσεων των νηπιαγωγών, είναι μονοθέσια έως και εξαθέσια.  Η οργανικότητα των νηπιαγωγείων προσδιορίζεται με βάση την αντιστοιχία νηπιαγωγού προς αριθμό νηπίων και η οποία δεν μπορεί να υπερβαίνει τον ένα (1) νηπιαγωγό για κάθε εικοσιπέντε (25) νήπια και όχι λιγότερο από επτά (7). Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού καθορίζεται ο αριθμός των μαθητών που αντιστοιχεί σε κάθε νηπιαγωγό. 

β) Στο άρθρο 12 του ν. 1566/1985 προστίθεται παράγραφος 7 ως εξής: «7. Για το ημερήσιο και εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας των εκπαιδευτικών που υπηρετούν στα νηπιαγωγεία ισχύει η παράγραφος 8 του άρθρου 13 του παρόντος νόμου. Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού καθορίζεται το διδακτικό ωράριο των νηπιαγωγών, κατά ανάλογο τρόπο με των δασκάλων, καθώς και οι λεπτομέρειες εφαρμογής του.»

γ) Η ισχύς της περίπτωσης α) της παρούσης παραγράφου αρχίζει από 1η Αυγούστου 2013

Οι παραπάνω ρυθμίσεις που αποτελούσαν χρόνια αιτήματα  του κλάδου των νηπιαγωγών και της ΔΟΕ είναι σε θετική κατεύθυνση και αποτελούν δικαίωση των αγώνων και των διεκδικήσεων του κλάδου.

Βρισκόμαστε ωστόσο στην αρχή σημαντικών και ουσιαστικών αλλαγών που πρέπει να γίνουν. Είναι απαραίτητο η πολιτεία με σοβαρότητα και ευαισθησία να σκύψει και να εξετάσει το σημαντικό παιδαγωγικό και κοινωνικό ρόλο που διαδραματίζει η προσχολική αγωγή –ακρογωνιαίος λίθος της αγωγής και της συνολικής εκπαίδευσης των παιδιών, διασφαλίζοντας την ποιότητα στη λειτουργία των νηπιαγωγείων, εξασφαλίζοντας πρόσβαση στην προσχολική εκπαίδευση όλων των παιδιών, με δίχρονη υποχρεωτικότητα.

Ο αγώνας που δίνεται καθημερινά στα νηπιαγωγεία, που καλούνται να λειτουργήσουν μέσα σε συνθήκες τριτοκοσμικές, σε κτίρια ακατάλληλα, με μεγάλο αριθμό παιδιών, με ελλείψεις στην υλικοτεχνική υποδομή, είναι δύσκολος .Η προσχολική αγωγή είναι εγκλωβισμένη εδώ και χρόνια ,θύμα μιας πολιτικής που αδιαφορεί και απαξιώνει την πιο σημαντική ηλικία όπου θεμελιώνονται οι αρχές και οι αξίες της εκπαίδευσης.

Μετά τη δημοσίευση του πολυνομοσχεδίου στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης ξεκινάει η διαδικασία για την έκδοση Υπουργικής Απόφασης, η οποία θα καθορίζει με ακρίβεια τον τρόπο εφαρμογής των διατάξεων για το ωράριο των Νηπιαγωγών .

Περιμένουμε, την ακριβή ρύθμιση του ωραρίου της νηπιαγωγού με δεδομένες τις ιδιότυπες συνθήκες των Νηπιαγωγείων,  όπως  το συνεχές ωράριο, την καθημερινή εφημερία χωρίς διάλειμμα για τον/την Νηπιαγωγό, τις χρονικές περιόδους προσέλευσης και αποχώρησης νηπίων κατά τις οποίες απαιτείται αυξημένη επίβλεψη λόγω της μικρής ηλικίας των νηπίων.(τις οποίες γνωστοποιήσαμε στη συνάντηση της ΔΟΕ με τον Υπουργό και τον Υφυπουργό)

Θεωρούμε απαραίτητη την μερική απαλλαγή από το διδακτικό έργο των Προϊστάμενων των Νηπιαγωγείων ώστε να είναι σε θέση να ασκούν τα διοικητικά τους καθήκοντα και να οργανώνουν τη λειτουργία του νηπιαγωγείου προωθώντας δράσεις και προγράμματα.

Η αλλαγή της οργανικότητας των νηπιαγωγείων ελπίζουμε πως θα δώσει την δυνατότητα προγραμματισμού ίδρυσης νηπιαγωγείων με σύγχρονες προδιαγραφές ώστε να λυθεί μακροπρόθεσμα το τεράστιο κτιριακό πρόβλημα που έχουν πολλές περιοχές στην Ελλάδα.

Θα παρακολουθούμε τις σημαντικές εξελίξεις που δρομολογούνται παρεμβαίνοντας όπου απαιτείται ώστε οι αλλαγές που θα έρθουν να είναι αυτές που θα δώσουν νέα πνοή στο σημερινό Νηπιαγωγείο, ωθώντας το σε μια ανοδική και δυναμική πορεία ανάπτυξης .

Τι είναι η ομάδα Νηπιαγωγών

Η Ομάδα Νηπιαγωγών «Δικαίωμα στην Εκπαίδευση» δημιουργήθηκε με σκοπό να προωθήσει το όραμα για ένα νηπιαγωγείο και μια προσχολική εκπαίδευση με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αυτά της συμμετοχής, της συνεργασίας, των υποδομών, της αξιοκρατίας, της οργάνωσης και του προγραμματισμού. Λειτουργούμε μέσα στα πλαίσια λειτουργίας της ΔΟΕ και ο ρόλος μας είναι υποστηρικτικός.

Συμπορευόμαστε και αγωνιζόμαστε σύμφωνα με τις διεκδικήσεις της Διδασκαλικής ομοσπονδίας με βασικά χαρακτηριστικά μας την ενότητα και την συνεργασία.

Θα θέλαμε να είμαστε οι σταθεροί και μόνιμοι συνομιλητές με την εκάστοτε ηγεσία του υπουργείου για τα θέματα που μας αφορούν.

Οι πολιτικές ηγεσίες όπως και οι πολιτικές που εφαρμόζονται εναλλάσσονται διαρκώς. Αυτοί που μένουν και υπηρετούν την εκπαίδευση του τόπου είμαστε όλοι εμείς, οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί, που με την επιστημονική γνώση και το μεράκι μας αγωνιζόμαστε για τη νέα γενιά. Έχουμε και άποψη και όραμα για το μέλλον. Παρακολουθούμε όσα διαδραματίζονται στο χώρο της προσχολικής αγωγής και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με όλο το συνδικαλιστικό κίνημα χωρίς κομματικές στοχεύσεις και αγκυλώσεις.

Απευθυνόμαστε σε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες που μοιράζονται τις ίδιες αγωνίες με εμάς να συμμετέχουν στις δράσεις της ομάδας με προτάσεις και εισηγήσεις.

Σας καλούμε με τις ιδέες και την παρουσία σας να βοηθήσετε στο χτίσιμο του σύγχρονου νηπιαγωγείου που οραματιζόμαστε όλοι μας!!!

Από την ομάδα Νηπιαγωγών

  Βάσω Μαλέα 6932489615  

  

Βέτα Κορωναίου 6974341868 

  Γκιργκινούδη Ελένη 6974683410  

  

  Κατσαΐτου Αλεξάνδρα 6944127059

Ιορδανίδου Σοφία 6976439489

Ποια τιμωρία «πιάνει»;

Ακόμα δεν «βγήκε από το αυγό» και θέλει να είναι το αφεντικό. Έχετε την εντύπωση ότι σας σέρνει από τη μύτη και δεν ξέρετε πώς να βάλετε όρια και ποια τιμωρία θα το συμμορφώσει. Το μυστικό είναι: ψυχραιμία και όχι βία.

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν φορές που τα παιδιά είναι ικανά με την συμπεριφορά τους να μας φτάσουν στα όρια της απόγνωσης και στην κυριολεξία να μας εξαντλήσουν ψυχολογικά. Και εκεί, ο κάθε γονιός προσπαθεί να «εφεύρει» την πιο «αποτελεσματική» τιμωρία για να βάλει φρένο στο ατίθασο πιτσιρίκι του.

Είτε με φωνές, είτε με σωματική βία, είτε με καλοπιάσματα, είτε με απαγορεύσεις, ακόμα και στέλνοντας το στην απομόνωση του δωματίου του για λίγο. Όπως θα έχετε αντιληφθεί και εσείς, το περίεργο είναι ότι τις περισσότερες φορές, ότι κι αν έχουμε σκεφτεί, απλά δεν φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα, γιατί μετά από λίγη ώρα, εκείνο συνεχίσει απτόητο! 

Άρα, τι κάνουμε; Μήπως χρειάζεται κάποια πιο δραστική τιμωρία; Και ποια είναι η έννοια της τιμωρίας όπως την φαντάζεται ο καθένας μας; Ουσιαστικά αυτό που θέλουμε όλοι μας είναι να του μάθουμε να φέρεται σωστά και συνετά, από μόνο του, και όχι επειδή φοβάται την τιμωρία. Υπάρχει τρόπος να τα καταφέρουμε;

Διαχωρίστε την τιμωρία από την «εκδίκηση»

Να βάζετε στο παιδί τιμωρίες οι οποίες έχουν άμεση και λογική σχέση με το παράπτωμά του, διαφορετικά το παιδί θα εκλαμβάνει την τιμωρία σας σαν μια καθαρή μορφή εκδίκησης και δεν θα έχει κανένα νόημα και αποτέλεσμα, παρά μόνο να δηλητηριάζουν μακροπρόθεσμα τις σχέσεις σας και δημιουργούν ένα άσχημο κλίμα μεταξύ σας. Για παράδειγμα: Δεν μπορούμε να πούμε σε ένα παιδί «δεν θα πάμε βόλτα το απόγευμα επειδή δεν τρως όλο σου το φαγητό». Ακούγεται παράλογο και είναι. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Αυτή η έλλειψη σύνδεσης μεταξύ της συμπεριφοράς του παιδιού και της τιμωρίας προκαλεί στα παιδιά σύγχυση και την αίσθηση πως τα εκδικούμαστε. Μπορούμε όμως να του πούμε «δεν θα φας γλυκό, αν δεν φας το φαγητό σου πρώτα».

Μάθετε το παιδί ότι την έννοια της «συνέπειας των πράξεων μας»

Αφήσετε το παιδί να υποστεί τις φυσικές συνέπειες των πράξεων του, χωρίς να του επιβάλλετε εσείς την τιμωρία του. Για παράδειγμα, το παιδί σας αρνείται να μαζέψει τα παιχνίδια του, παρά τη δική σας ενθάρρυνση και τις συμβουλές σας ότι κινδυνεύουν να χαθούν. Και δυστυχώς χάνει ένα παιχνίδι του. Δεν χρειάζεται να το τιμωρήσετε για να διορθωθεί, απλώς, αφήστε τα πράγματα να εξελιχθούν από μόνα τους. Δείξτε κατανόηση, με φράσεις τύπου «είναι λυπηρό να χάνεις ένα παιχνίδι σου. Τι κρίμα!», και παρηγορήστε το. Όταν σας ζητήσει όμως να του το αγοράσετε πάλι, εξηγήστε του ήρεμα και απλά ότι δεν ευθύνεστε εσείς για την απώλειά του και υπενθυμίστε του ότι ήταν δική του η απόφαση να μην μαζέψει τα παιχνίδια του, με κίνδυνο κάποιο να χαθεί. Έτσι, θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες της επιλογής του.Ουσιαστικά η έννοια της τιμωρίας είναι ότι καθετί έχει και το τίμημα του και ότι θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του και της συμπεριφοράς του. Μάθετέ του ότι οι συνέπειες ακολουθούν σχεδόν πάντα μία λάθος επιλογή ή συμπεριφορά και αυτό ισχύει για όλους –όχι μόνο για τα παιδιά.

Βάλτε όρια και κανόνες

Για να καταλάβουν τα παιδιά τα όρια, απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι δύο γονείς να έχετε κοινές απόψεις και αντιδράσεις για τη διαπαιδαγώγηση και να είστε σταθεροί. Δεν μπορεί τη μια μέρα για ένα θέμα να είστε αρνητικοί, και την άλλη για το ίδιο θέμα να είστε ελαστικοί. Οι κανόνες θα πρέπει να ισχύουν για όλα τα μέλη της οικογένειας και όχι μόνο για τα παιδιά. Φροντίστε να τηρούνται χωρίς πολλές-πολλές συζητήσεις και ελαφρύνσεις. Τα παιδιά δέχονται τους κανόνες, όταν εμείς οι γονείς δεν κάνουμε υπερβολές και είμαστε λογικοί στις απαιτήσεις μας. Όταν βάζουμε ένα κανόνα και εξηγούμε με επιχειρήματα γιατί πρέπει να τηρηθεί. Έτσι φαινόμαστε στα μάτια τους σταθεροί, υπολογίσιμοι, δυνατοί και άνθρωποι που μπορεί κανείς να εμπιστευτεί.

Διατηρήστε την αυτοκυριαρχία σας

Ξεκινάμε από το γεγονός ότι κάθε παιδί όταν έχει μια ανάρμοστη συμπεριφορά ξέρει πολύ καλά ότι παραβαίνει κάποιους κανόνες. Κι έπειτα η έκφραση και οι κινήσεις σας (σοβαρεύετε, σηκώνεστε απότομα όρθιοι) του δείχνουν ξεκάθαρα ότι έκανε κάτι κακό. Το παιδί διαισθάνεται την ένταση, διαισθάνεται όμως και την ικανότητά σας να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας ή και το αντίθετο. Και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Εξάλλου με την κακή συμπεριφορά του το μόνο που επιθυμεί είναι να σας προκαλέσει. Ο στόχος του είναι να καταφέρει να σας κάνει να χάσετε την ψυχραιμία σας και μετά να ασχοληθείτε αποκλειστικά μαζί του και για περισσότερο χρόνο. Αντιδρώντας ψύχραιμα και συγκρατημένα, αποδεικνύετε τη δύναμή σας.Το παιδί αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να σας κάνει ό,τι θέλει. Και βαθιά μέσα του θα αισθάνεται περήφανο και ασφαλές που έχει έναν δυνατό γονιό. Γι’ αυτό, λοιπόν, μετρήσετε από μέσα σας ως το 20, πάρτε βαθιές ανάσες και προσπαθήστε να δείχνετε όσο το δυνατόν λιγότερο εκνευρισμό.

Πείτε «όχι» στο ξύλο

Όταν ο γονιός απλώνει το χέρι πάνω στο παιδί, χωρίς δεύτερη σκέψη, για να δώσει ένα μικρό αθώο μπατσάκι ή ακόμη και ένα γερό ανεπιθύμητο χαστούκι, το μόνο που καταφέρνει είναι ν’ αφήσει ξεκάθαρα σημάδια του στο μάγουλο αλλά και στην ψυχή του παιδιού. Η βία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε καμία περίπτωση στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Μην ξεχνάμε επίσης ότι τα παιδιά πολλές φορές έχουν ως πρότυπα είτε εμάς, είτε μεγαλύτερα αδέρφια, είτε ακόμη και ήρωες καρτούν που δυστυχώς στις μέρες μας είναι συνήθως πολύ βίαιοι. Κατ’ επέκταση αν εμείς δίνουμε το καλό παράδειγμα και αποτρέπουμε την ταύτιση των παιδιών με τέτοια πρότυπα, τότε θα καταφέρουμε να ελαχιστοποιήσουμε τη βία γενικότερα στην οικογένεια.

Μην βάζετε τις φωνές

«Δεν ακούς που σου μιλάω;» Φυσικά και σας ακούει και καταλαβαίνει πολύ καλά τι λέτε αλλά και πως το λέτε. Όμως οι φωνές δεν θα κάνουν το παιδί πιο προσεκτικό και πιο ήσυχο, αντιθέτως το κάνουν αντιδραστικό και το στενοχωρούν. Και το κακό είναι ότι ο τόνος της φωνής μας μπορεί πολύ εύκολα να υψωθεί, χωρίς να συνειδητοποιήσουμε ότι εκείνη τη στιγμή ουσιαστικά φωνάζουμε στο παιδί μας. Και αυτό γιατί τα όρια μεταξύ μιας λογικής κουβέντας με τα παιδιά μας και των διαταγών, των κατηγοριών και των ταπεινωτικών σχολίων είναι πολύ ρευστά. Οι φωνές ντροπιάζουν τα παιδιά και τα ταπεινώνουν. Από την άλλη, μια έντονη σύντομη φωνή είναι πιο αποτελεσματική και σαφώς προτιμότερη από μια συνεχή γκρίνια, ένα διαρκές μάλωμα. Για παράδειγμα: το παιδί δεν έχει πιει το γάλα του και πρέπει να φύγει για το νηπιαγωγείο. Μια φωνή δυνατή με παιχνιδιάρικο αλλά και συνάμα αποφασιστικό ύφος «Τι; Ακόμα δεν ήπιαμε το γάλα μας; Γρήγορα!» μπορεί να κάνει θαύματα. Και μπορεί το παιδί να αναρωτιέται γιατί το λέτε με τόσο έντονη φωνή, αλλά το σημαντικό είναι ότι καταλαβαίνει ότι εκείνη τη στιγμή είστε σοβαροί, ότι δεν είναι παιχνίδι και πρέπει να συμμορφωθεί.

Προσπαθήστε να καταλάβετε τα αίτια της συμπεριφοράς του

Υπάρχουν διάφορες αιτίες για την παιδική προκλητική συμπεριφορά. Γι’ αυτό λοιπόν είναι λάθος να τις προσπερνάτε έτσι απλά και σιωπηλά. Όταν το παιδί κάνει ανοησίες συνειδητά, τότε σημαίνει ότι κάτι μπορεί να το απασχολεί και πρέπει να το συζητήσετε με τον σύντροφό σας και με όλους τους ενήλικες που βρίσκονται κοντά στο παιδί (παππούδες, δασκάλα, babysitter). Και φυσικά θα μιλήσετε και με το ίδιο το παιδί. Θα πρέπει να αναρωτηθείτε τι κρύβεται πίσω από την προκλητική συμπεριφορά του παιδιού. Ασχολείστε αρκετά μαζί του; Του λείπετε; Ζηλεύει κάποιο αδελφάκι; Είστε χαλαροί και ευδιάθετοι όταν επιστρέφετε σπίτι; Μήπως η συμπεριφορά του είναι η «απάντησή» του στη δική σας στάση απέναντι του;

Δείξτε αδιαφορία

Μερικές φορές, ακόμη και η αδιαφορία στην προκλητική του συμπεριφορά και ο προσανατολισμός του ενδιαφέροντος σε κάτι άλλο βοηθούν το αδιάλλακτο παιδί σημαντικά. Ακόμη και η αρνητική προσοχή (δηλαδή η τιμωρία) είναι πιο θεμιτή για κάποια παιδιά απ’ ό,τι η αδιαφορία μας. Ασχοληθείτε με το παιδί όσο περισσότερο μπορείτε, κάντε μαζί του πράγματα που αρέσουν και στους δύο ενισχύστε τις θετικές συμπεριφορές και θα δείτε τη διαφορά.

Επαινέστε την καλή του συμπεριφορά

Πολλά παιδιά είναι εξαιρετικά ευαίσθητα στην κριτική. Ένας πολύ καλός τρόπος για να τους δείξετε το λάθος τους, χωρίς να τα πληγώνετε είναι η μέθοδος «έπαινος – κριτική - έπαινος». Για παράδειγμα, πείτε στο παιδί: «Η δασκάλα μου είπε ότι είσαι πολύ καλός στα μαθηματικά. Πρέπει όμως να κάνεις πιο μελετημένα τις ασκήσεις σου. Έχεις βελτιωθεί πολύ όμως». Έτσι, σταδιακά θα καταλάβει ότι μπορεί να κερδίζει το ενδιαφέρον σας με θετικό τρόπο και να εισπράττει τον έπαινο.

http://www.imommy.gr

10 ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ!

1. «Ήσουν πάντα ένα συν στη ζωή μου».
Εξηγήστε στο παιδί σας πόσο σημαντική είναι η παρουσία του για σας καθημερινά.
Είναι ό.τι πιο υπέροχο μπορεί ν’ ακούσει. Το να ξέρει ένα παιδί πως είναι ό,τι καλύτερο συνέβη στη ζωή σας, βάζει τα θεμέλιαγια να μεγαλώσει με όμορφα συναισθήματα για τον εαυτό του.

2. «Είναι καλό να μιλάς»
Όταν ένα παιδί παραπονιέται για κάτι, συνήθως δεν λέει …παραμύθια, αλλά ζητά να μάθει με ποιον τρόπο να χειριστεί μια δυσάρεστη κατάσταση. Αντί, λοιπόν, να του Πείτε «σταμάτα να λες παραμύθια», δοκιμάστε το «έλα να δούμε μαζί τι θα κάνουμε». Αυτό θα δείξει στο παιδί τις στρατηγικές με τις οποίες θα μπορεί στο μέλλον να αντιμετωπίσει αντίστοιχα προβλήματα, αλλά και Θα του δώσει να καταλάβει ότι ενδιαφερόσαστε για το τι του συμβαίνει.

3. «Είμαι πολύ περήφανος/η για εσένα. Τα κατάφερες πολύ καλά»
Το να γνωρίζει ένα παιδί πόσο υπερήφανοι είναι οι γονείς του για κάτι που έκανε - απλό η περισσότερο σύνθετο - του δίνει κίνητρα για να δοκιμάσει περισσότερο τις δυνάμεις του. Έτσι, δεν χρειάζεται να φοβόσαστε να επαινείτε συχνά το παιδί σας, ακόμη και για τις πιο μικρές κατακτήσεις του.

4. «Είπα, όχι»
Τα παιδιά έχουν ανάγκη τα όρια και την καθοδήγηση. Είναι σημαντικό να συμπεριφέρεστε με σεβασμό στα παιδιά, όμως χρειάζονται και την ωριμότητά σας για να γνωρίσουν τα μονοπάτια τη υπεύθυνης συμπεριφοράς. Τα παιδιά που δεν γνωρίζουν περιορισμούς, αισθάνονται ανασφαλή.

5. «Δεν πειράζει να κλαις ή να νιώθεις στενοχωρημένος»
Η πιο κοινή απάντηση σ’ ένα παιδί που κλαίει, είναι: «Έλα, έλα τώρα μην κλαις». Αυτό όμως περνά στο παιδί το μήνυμα πως είναι αδυναμία το να κλαίει κανείς και πως είναι καλύτερο να κλειδώσει μέσα του τα συναισθήματά του. Αν το παιδί πονάει ή είναι στενοχωρημένο, δοκιμάστε να του πείτε: «Αν σε πονάει, κλάψε μέχρι να σου περάσει». Δίνοντάς του την άδεια να κλάψει, του δίνετε τη δυνατότητα να αναμετρηθεί το ίδιο με τα συναισθήματά του και όχι με το πώς νομίζετε εσείς πως Θα πρέπει να νιώθει.

6. «Δεν είσαι υποχρεωμένος να κάνεις οτιδήποτε»
Τα παιδιά σήμερα έχουν πολύ φορτωιιένο πρόγραμμα. Όλο και με κάτι ασχολούνται: μπαλέτο, μαθήματα μουσικής, αθλητισμό. Αρκεί να το πουν οι γονείς και τα παιδιά είναι έτοιμα να κάνουν τα πάντα. Ξεχνάμε, όμως, πως ακριβώς όπως και οι μεγάλοι, έτσι και τα παιδιά έχουν ανάγκη από χρόνο χωρίς να κάνουν τίποτε, να ξεκουραστούν και να ονειροπολήσουν. Ο υπερβολικός προγραμματισμός καταστρέφει τη δημιουργικότητα του παιδιού, αλλά και το Παιχνίδι που χρειάζεται.

7. «Δεν πειράζει να κάνεις λάθη»
Ίσως είναι πάνω από τις δυνάμεις σας το να μείνετε ήρεμοι, όταν το παιδί σας αδειάσει τις κόκκινες νερομπογιές του πάνω στο αγαπημένο σας λευκό τραπεζομάντιλο. Δεν είναι, όμως. τόσο δύσκολο το να το βοηθήσετε να μάθει Πως όλοι κάνουν λάθη. Όλα τα παιδιά έχουν ατυχήματα, καθώς μεγαλώνουν. Το να τα κρατάτε σε απόσταση ή το να φοβούνται μήπως κάνουν κάτι λάθος, σε καμιά περίπτωση δεν τα βοηθά να νιώσουν αυτοπεποίθηση, να μεγαλώσουν νιώθοντας ικανά να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους.

8. «Είσαι πολύ έξυπνος, που τα κατάφερες»
Δίνοντας στο παιδί την ευκαιρία να φτιάχνει μόνο του κάτι ή να λύνει δύσκολα παιχνίδια, το κάνει να νιώθει αυτοπεποίθηση.Αν πάλι αποτύχει, μπορείτε νιτ πείτε: «Μπράβο σου, που προσπάθησες». Αν πάλι το κάνει με επιτυχία, έχετε μια πολύ καλή ευκαιρία να το επαινέσετε.

9. «Μου αρέσεις, γιατί είσαι εσύ»
Την άνευ όρων αγάπη την έχουμε ανάγκη όλοι. Ένα παιδί χρειάζεται πολύ περισσότερο να ξέρει και να αισθάνεται πως είναι πολύ καλά όπως είναι εκείνη τη στιγμή. Λέγοντάς του κάτι τέτοιο, του λέτε ταυτόχρονα πως δεν χρειάζεται να σας αποδείξει τίποτα: αρκεί που βρίσκεται εκεί για σας.

10. «Σ’ αγαπώ»
Είναι οι πιο όμορφες λέξεις που Θα μπορούσε ν’ ακούσει ένα παιδί. Ως γονείς, οφείλουμε να τις χρησιμοποιούιιε τουλάχιστον μία φορά την ημέρα. 


http://www.agioritikovima.gr/perizois/14744-uperocha-prag

ΔΟΕ: Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την Αξιολόγηση (Σχετ: πρόσκληση του Υπουργού στο Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.)

Αρ. Πρωτ:1869

Αθήνα 5/2/2013 Προς Τον Υπουργό Παιδείας κ. Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο Κοιν. 1. Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π.Ε. 2. Μ.Μ.Ε.

Θέμα: Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την Αξιολόγηση

Σχετ: πρόσκληση του Υπουργού στο Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.

Κύριε Υπουργέ,

            Σε απάντηση της πρόσκλησης σας προς το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. για συνάντηση - συζήτηση και κατάθεση των προτάσεων της Ομοσπονδίας μας επί του σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, σας υπενθυμίζουμε τα εξής:

• Στις συναντήσεις που είχαμε μαζί σας, στις 18 Ιουλίου, στις 10 Σεπτεμβρίου και στις 20 Νοεμβρίου 2013,επανειλημμένα σας γνωστοποιήσαμε τις θέσεις μας για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου.
• Σας είχαμε τονίσει πως δεν μπορεί να υπάρξει για το θέμα αυτό οποιαδήποτε συμμετοχή μας σε διάλογο όσο η αξιολόγηση συνδέεται με τη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη και τις απολύσεις των εκπαιδευτικών που προβλέπονται στο υπάρχον νομικό πλαίσιο (Νόμοι 3848/2010 και 4024/2011). Σας θυμίζουμε ότι είχατε εκφραστεί θετικά στις ανωτέρω παρατηρήσεις μας όπως και για τις άλλες θέσεις που σας αναπτύξαμε. Δυστυχώς με θλίψη διαπιστώνουμε ότι στο προσχέδιο Π.Δ. κανένα από τα στοιχεία που σας καταθέσαμε δεν έχει ληφθεί υπόψη.
• Οι αυθαίρετες, αντιπαιδαγωγικές και αντιεπιστημονικές ποσοστώσεις που προβλέπονται στο Ν.4024/2011 (προάγεται το 90% των εκπαιδευτικών από τον βαθμό Ε στον Δ, το 80% στον Γ, το 70% στον Β και το 30% στον Α) δείχνουν ξεκάθαρα πως για οικονομικούς και μόνο λόγους χρησιμοποιείτε την αξιολόγηση προκειμένου να καθηλωθούν ακόμη περισσότερο οι μισθοί των εκπαιδευτικών.
• Αρνούμαστε με τη συμμετοχή μας να νομιμοποιήσουμε ένα διάλογο που χρησιμοποιείται ως προκάλυμμα ήδη ειλημμένων αναχρονιστικών και αντιδραστικών αποφάσεων που θα επαναφέρουν την εκπαίδευση σε εποχές αυταρχισμού και τρομοκρατίας που είναι καταδικασμένες στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας και της εκπαιδευτικής κοινότητας.
• Ο κλάδος των εκπαιδευτικών έχει δώσει μεγάλους αγώνες για την παιδαγωγική ελευθερία και τη δημοκρατία στο σχολείο και είναι αντίθετος σε κάθε μορφή αξιολόγησης - χειραγώγησης που κατηγοριοποιεί τα σχολεία και τιμωρεί τους εκπαιδευτικούς.

Η προσπάθεια να απαλλαγεί το κράτος από τις διαχρονικές του ευθύνες και να υποδειχθεί ο εκπαιδευτικός ως μοναδικός υπαίτιος των προβλημάτων της εκπαίδευσης, είναι άδικη, επικίνδυνη και δε βοηθάει στη δημιουργία παιδαγωγικού κλίματος στα σχολεία, το οποίο είναι απαραίτητο προκειμένου να έχουμε εκπαίδευση αντάξια των αναγκών της εποχής που διανύουμε.

Κύριε Υπουργέ,

            Όπως αντιλαμβάνεστε, παρά το γεγονός ότι πάντα είμαστε υπέρ του ουσιαστικού και γόνιμου διαλόγου που πραγματοποιείται με σεβασμό των δυο πλευρών που συμμετέχουν, δεν υπάρχει πεδίο ειλικρινούς συζήτησης για ένα νομοθέτημα το οποίο στέλνει τον εκπαιδευτικό στο «απόσπασμα».

Σας δηλώνουμε, όμως,  πως η αποσύνδεση από την πλευρά σας της βαθμολογικής και μισθολογικής εξέλιξης των εκπαιδευτικών και των αυθαίρετων και αντιπαιδαγωγικών και αντιεπιστημονικών ποσοστώσεων από την αξιολόγηση, θα μπορούσε να αποτελέσει προϋπόθεση επικοινωνίας και διαλόγου στα πλαίσια της αναγνώρισης της αναγκαιότητας της εξασφάλισης ομαλότητας στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΙ Ο ΛΥΚΟΣ