Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Διδάσκοντας στα παιδιά την επιμονή!


Μαθαίνω να μην τα παρατώ 

“Δεν είναι ότι είμαι τόσο έξυπνος, είναι που μένω με τα προβλήματα περισσότερο” – Αλβέρτος Αϊνστάιν
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αισθανθεί ενοχή ή λύπη για πράγματα που έχουμε ξεκινήσει αλλά ποτέ δεν ολοκληρώσαμε σκεπτόμενοι πως μερικά από αυτά θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί σε κάτι σπουδαίο. Αλήθεια όμως, υπάρχει κάτι που να αξίζει σε αυτή τη ζωή που να μην απαιτεί επιμονή και προσπάθεια;
Ελάχιστες ίσως είναι οι φορές που οι σχέσεις μας, η προσωπική μας καταξίωσή, η εκπλήρωση των στόχων και των ονείρων μας, δεν απαίτησαν επιμονή για να στεφθούν με επιτυχία ή για να έχουν διάρκεια στο χρόνο. Η επιμονή μπορεί να προβλέψει τις πιθανότητες επιτυχίας περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό, αναφέρουν έρευνες. Η επιμονή επομένως, δεν έχει χαρακτηριστεί τυχαία ως το βασικό γνώρισμα όλων των επιτυχημένων ανθρώπων!
Τι είναι η επιμονή και γιατί είναι σημαντική;
Η επιμονή έχει να κάνει με τη σταθερή προσήλωση σε μια πορεία δράσης, σε μια ιδέα, ή σε ένα σκοπό, ιδίως παρά τα εμπόδια, τις δυσκολίες ή την αποθάρρυνση που μπορεί να νιώθουμε. Η επιμονή συνδέεται με τη δέσμευση, την αντοχή, την υπομονή και τη σκληρή δουλειά. Όταν έχεις επιμονή, έχεις τη διάθεση να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες με ηρεμία χωρίς να παραπονιέσαι ή να ρίχνεις την ευθύνη στους άλλους.
Η ικανότητα της επιμονής μας κάνει να ψάχνουμε τρόπους για να αφαιρέσουμε τα εμπόδια που βρίσκονται στο δρόμο μας. Μας κάνει να εργαζόμαστε γύρω από αυτά χωρίς να ψάχνουμε δικαιολογίες για να τα αποφύγουμε. Όταν επιμένουμε στο στόχο μας, κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, συνεχίζουμε να προσπαθούμε και δεν τα παρατάμε εύκολα!
Όπως οι μεγάλοι έτσι και τα παιδιά, μερικές φορές τα παρατούν και εγκαταλείπουν την προσπάθεια όταν τα πράγματα δυσκολεύουν ή όταν δε φέρνουν τα καλύτερα αποτελέσματα. Τις περισσότερες φορές όμως, το επιθυμητό αποτέλεσμα έρχεται όταν δίνουμε τη μέγιστη μας προσπάθεια και συνεχίζουμε να επιμένουμε στο στόχο μας.
Όταν τα παιδιά επιμένουν στους στόχους και στις προκλήσεις που βρίσκονται στο δρόμο τους χτίζουν την αυτοπεποίθηση που χρειάζονται για να πετύχουν. Η αυτοεκτίμησή τους μεγαλώνει μέσα από την επιμονή, και η επιμονή είναι αυτή που οδηγεί στην αυξημένη αυτοεκτίμηση. Ακόμα και αν η επιμονή θεωρείται από πολλούς κομμάτι του ταμπεραμέντου ή κληρονομικό χαρακτηριστικό, σίγουρα μπορεί να καλλιεργηθεί και να ενισχυθεί στα παιδιά!
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;
Οι γονείς μέσα από τη συζήτηση μπορούν να εξηγήσουν την έννοια της επιμονής και μέσα από παραδείγματα επιτυχημένων ανθρώπων μπορούν να δείξουν στα παιδιά ότι ο τρόπος για να τα καταφέρουν ήταν αποτέλεσμα συνεχόμενης προσπάθειας και σκληρής δουλειάς.
Οι γονείς μπορούν να θυμίσουν στιγμές των παιδιών που φέρθηκαν με θάρρος και αντιμετώπισαν προκλήσεις όπως για παράδειγμα την πρώτη φορά που πήγαν σε καινούριο σχολείο, το χρόνο που αφιέρωσαν σε ένα μαθηματικό πρόβλημα, το παιχνίδι που κέρδισαν μετά από αγώνα, επιμονή και προσπάθεια. Τα παιδιά που βλέπουν τον εαυτό τους ως θαρραλέο είναι πιο πιθανό να ενεργήσουν γενναία την επόμενη φορά που θα βρεθούν αντιμέτωπα με μία πρόκληση.
Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αναζητούν εναλλακτικές λύσεις όταν βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδα και να λειτουργούν πιο ευέλικτα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Σε όλη αυτή τη διαδικασία είναι σημαντικό να δείχνουν υπομονή και κατανόηση στην προσπάθεια που κάνει το παιδί και στα συναισθήματά του. Αν για παράδειγμα θέλει να σταματήσει κάτι που μόλις ξεκίνησε, πρέπει να εξεταστεί το γιατί και να ακούσουν πραγματικά οι γονείς το παιδί. Μπορεί να μην του ταιριάζει και η δοκιμή που έκανε να απέτυχε. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και ανθρώπινο. Αν όμως το παιδί τα παρατάει σε οτιδήποτε ξεκινάει, τότε θα πρέπει να το βοηθήσουν οι γονείς να αντιμετωπίζει αυτά που φοβάται με επιμονή και προσπάθεια.
Οι γονείς με το παράδειγμά τους μπορούν να διδάξουν την επιμονή στα παιδιά. Μπορούν να δείξουν στο παιδί τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι τις δυσκολίες και τα εμπόδια. Για παράδειγμα, “Δοκίμασα το χ τρόπο και δε λειτούργησε. Τώρα θα δοκιμάσω να το κάνω με το ψ τρόπο. Δε θα τα παρατήσω εύκολα”.
Ακόμα και αν το παιδί απογοητευτεί επειδή δεν ήρθαν τα πράγματα έτσι όπως τα ήθελε, δώστε του την ευκαιρία να κάνει ένα διάλειμμα για να απαλύνει την απογοήτευσή του. Όλοι μας μπορεί να νιώσουμε αποθάρρυνση από ένα εμπόδιο που βρέθηκε στο δρόμο μας και μπορεί να χρειαστεί να πάρουμε αποστάσεις μέχρι να δοκιμάσουμε ξανά. Πείτε του πως το αύριο είναι μια καινούρια μέρα και μπορεί να δοκιμάσει ξανά.
Τέλος, οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται πως όταν τα παιδιά πιστεύουν πως μπορούν να τα καταφέρουν, οι επιδόσεις τους αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο. Όταν τα παιδιά βλέπουν ότι μπορούν να επιτύχουν τους μικρότερους στόχους τους, ο βαθμός της αυτοπεποίθησής τους αυξάνει ανάλογα, εντυπωσιάζονται με αυτά που μπορούν να επιτύχουν και συνεχίζουν να εκπληρώνουν τους μακροπρόθεσμους στόχους!
Στην πορεία της ζωής, όλοι μας θα βρεθούμε αντιμέτωποι με προκλήσεις. Μερικές από αυτές θα μας φανούν τόσο δύσκολες που θα νομίσουμε πως ποτέ δε θα φτάσουμε στον τελικό μας στόχο. Από την άλλη όμως, κανένας μας δε ξέρει πότε το επόμενο βήμα θα είναι αυτό που θα μας πάει εκεί που θέλουμε να φτάσουμε, για αυτό θα πρέπει να επιμείνουν οι γονείς στο να μάθουν τα παιδιά να μην τα παρατούν!
Parentshelp.gr
Βιβλιογραφία:
Davies, L. (2008). Instilling Perseverance in Children. Retrieved from http://www.educationworld.com/a_curr/columnists/davies/davies006.shtml
Fisher, R. (2005). Teaching Children How to Think. Nelson Thornes, United Kingndom.

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Η σημασία του παιχνιδιού για το παιδί

Γιατί είναι τόσο σημαντικό το παιχνίδι στην ανάπτυξη του παιδιού και ποιοι είναι οι κίνδυνοι της ύφεσης που γνωρίζει στην εποχή μας; Η Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια, Εκπρόσωπος του "Παίζοντας", κ. Ελίντα Καλπογιάννη μιλά στο Mama365 για τη σημασία του παιχνιδιού. 

 

από Έλενα Μπούλια



Τι είναι το παιχνίδι και ποια είναι η σημασία του



Αν και όλοι µπορούµε εύκολα να αναγνωρίσουµε το τι είναι παιχνίδι, ο ορισµός του είναι αρκετά δύσκολος, µιας και παίρνει τόσες πολλές διαφορετικές µορφές. Το παιχνίδι αποτελεί µια φυσική συµπεριφορά για τα παιδιά, η οποία είναι αυθόρµητη και εσωτερικά υποκινούµενη. Το παιχνίδι είναι "αυτό που κάνουν τα παιδιά και οι νέοι άνθρωποι, όταν ακολουθούν τις δικές τους ιδέες, µε το δικό τους τρόπο και για τους δικούς τους λόγους".

To παιχνίδι είναι ένας από τους τρόπους που τα παιδιά µαθαίνουν τον εαυτό τους και τους ανθρώπους γύρω τους και εξερευνούν το περιβάλλον τους.

Ειδικοί από τους τοµείς της ιατρικής, της ψυχολογίας και της παιδαγωγικής υποστηρίζουν τη µεγάλη σηµασία του παιχνιδιού για τη υγεία, την ανάπτυξη και τη µάθηση των παιδιών.

Το 1989 τα Ηνωµένα Έθνη αναγνώρισαν το παιχνίδι ως δικαίωµα όλων των παιδιών, υπογραμμίζοντας τον θεµελιώδη του ρόλο στην παιδική ηλικία. Το παιχνίδι είναι κεντρικό για:
  • την υγιή ανάπτυξη
  • τη σωµατική υγεία
  • την ψυχική υγεία και ευτυχία
  • τη µάθηση και εκπαίδευση
  • την αλληλεπίδραση, συνεργασία και κοινωνικοποίηση µε συνοµηλίκους
  • τη συναισθηµατική ανθεκτικότητα και αυτοπεποίθηση

Tο παιχνίδι δεν βοηθά µόνο σε ατοµικό επίπεδο αλλά και σε κοινωνικό. Έρευνες έχουν δείξει πως το παιχνίδι προωθεί την κοινωνική συνοχή, βοηθάει τη δηµιουργία άτυπων δικτύων στήριξης για όλα τα µέλη της οικογένειας και αποτελεί παράγοντα πρόληψης της αντικοινωνικής συµπεριφοράς.

Γιατί δεν παίζουμε σήμερα


Παρά την ευρέως αναγνωρισµένη σηµασία του παιχνιδιου, τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί σηµαντική µείωση του χρόνου που παίζουν τα παιδιά, καθώς και ποιοτική αλλαγή του παιχνιδιού τους. Το ελεύθερο, αδόµητο, αυτοκατευθυνόµενο παιχνίδι των παιδιών και ιδιαίτερα το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους, έχει περιοριστεί δραστικά. Η µείωση αυτή έχει σχετιστεί µε τους παρακάτω παράγοντες:

α) Έλλειψη χρόνου για παιχνίδι. Ο περιορισµένος ελεύθερος χρόνος των γονέων επηρεάζει το χρόνο παιχνιδιού των παιδιών, µιας και τα παιδιά σπάνια πια παίζουν χωρίς να έχουν την επίβλεψη ενηλίκων. Ο χρόνος των παιδιών, όµως, περιορίζεται ακόµη περισσότερο από την ενασχόληση τους µε την τηλεόραση ή τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, αλλά και από τον αυξημένο προγραµµατισµό του χρόνου τους µε δοµηµένες, κατευθυνόµενες από ενηλίκους δραστηριότητες.

β) Έλλειψη χώρων παιχνιδιού. Ειδικά όταν µιλάµε για εξωτερικούς χώρους παιχνιδιού, από τη µια οι χώροι αυτοί είναι πολύ λίγοι και από την άλλη είναι συχνά κακοσυντηρηµένοι ή βρώµικοι. Αρκετές φορές δε, οι χώροι παιχνιδιού έχουν σχεδιαστεί µε τρόπους που δεν προάγουν τη δημιουργικότητα, την κοινωνικότητα και τη φαντασία και δεν κρατούν το ενδιαφέρον των παιδιών.

γ) Δυσλειτουργικές αντιλήψεις για το παιχνίδι. Υπάρχει αρκετό άγχος µεταξύ των γονέων για την ανάπτυξη των γνώσεων και σχολικών ικανοτήτων στα παιδιά, από πολύ µικρή ηλικία. Το ελεύθερο, αδόµητο παιχνίδι κάποιες φορές θεωρείται χαµένος χρόνος, ενώ στην πραγµατικότητα παίζει καθοριστικό ρόλο στη µάθηση των παιδιών, στην ανάπτυξη των ικανοτήτων τους, στη δυνατότητά τους για αυτορρύθµιση και στην ψυχική τους ανθεκτικότητα, που σχετίζονται άµεσα µε τη µετέπειτα σχολική τους πορεία.

Η αντίληψη των ενηλίκων για το ρίσκο στο παιχνίδι των παιδιών, φαίνεται επίσης να επηρεάζει τον τρόπο που τα παιδιά παίζουν. Η σύγχρονη τάση να υπερπροστατεύουµε τα παιδιά µας, (να µην πέσουν, να µη χτυπήσουν, να µην κρυώσουν, ακόµη και να µην αποτύχουν σε κάτι που δοκιµάζουν) φαίνεται να έχει αρνητικά αποτελέσµατα. Η προσπάθεια των ενηλίκων να εξαφανίσουν σχεδόν το ρίσκο, επηρεάζει σηµαντικά την έκθεση των παιδιών σε ερεθίσµατα και κατάλληλες προκλήσεις και έχει επίπτωση στην αυτοπεποίθησή τους, αλλά και στη διαχείρηση των ρίσκων σε µεγαλύτερη ηλικία.

Επιπτώσεις της µείωσης του παιχνιδιού


Ο περιορισµός του παιχνιδιού έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη, την υγεία και την κοινωνικότητα των παιδιών. Ειδικοί συνδέουν προβλήµατα που είναι σε αύξηση στην παιδική ηλικία, όπως η παχυσαρκία, οι δυσκολίες προσοχής, η κατάθλιψη και το άγχος µε τη µείωση διαφόρων τύπων παιχνιδιού.

Ανάλογα µε τις µειωµένες ευκαιρίες παιχνιδιού που βιώνουν, τα παιδιά µπορούν να επηρεαστούν µε τους παρακάτω τρόπους:

  • φτωχότερες κινητικές δεξιότητες
  • χαµηλότερα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας
  • φτωχότερη ικανότητα να διαχειριστούν στρεσογόνες ή τραυµατικές καταστάσεις
  • φτωχότερη ικανότητα να αξιολογούν και να διαχειρίζονται το ρίσκο
  • φτωχότερες κοινωνικές δεξιότητες, που µπορεί να οδηγήσουν σε δυσκολίες στη διαχείριση κοινωνικών καταστάσεων, όπως η επίλυση συγκρούσεων και θέµατα διαφορετικότητα

 

Μη χάνετε ευκαιρία για παιχνίδι


Το παιχνίδι ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά προσφέρει ευχαρίστηση και χαρά και στους δύο και συμβάλει στη δημιουργία και τη διατήρηση μιας συναισθηματικής και υποστηρικτικής σχέσης, που είναι πολύ σημαντική για την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.
Είναι σημαντικό οι γονείς να παρέχουν ευκαιρίες στα παιδιά, ώστε να αναπτύσσουν το παιχνίδι τους. Οι ευκαιρίες αυτές μπορεί να αφορούν από το παιχνίδι στη φύση π.χ. το παιχνίδι με το χώμα ή το σκαρφάλωμα στα δέντρα, έως παιχνίδια «προσποίησης» χρησιμοποιώντας καθημερινά αντικείμενα στο σπίτι π.χ. να παίξουν κομμωτήριο ή να φτιάξουν μια κρυψώνα κάτω από το τραπέζι της τραπεζαρίας. Η ανάπτυξη του παιχνιδιού των παιδιών έχει να κάνει με τη φαντασία και τη δημιουργικότητα και όχι με την αγορά ακριβών και πολυδιαφημισμένων παιχνιδιών. Ο προστατευμένος χρόνος για παιχνίδι καθώς και η αναζήτηση χώρου εντός και εκτός σπιτιού ώστε το παιδί να μπορεί να παίξει ελεύθερα, είναι πολύ βοηθητικά. Ακόμη ίσως πιο βοηθητική όμως είναι η θετική διάθεση του γονιού απέναντι στο παιχνίδι.

Ας μοιραστούμε τη μαγεία του παιχνιδιού με τα παιδιά, με τη γνώση πως κάνουμε το καλύτερο για εκείνα. Ας εμπιστευθούμε τα παιδιά να παίξουν!

- See more at: http://www.mama365.gr/7550/h-shmasia-toy-paihnidoy-gia-to-paidi.html#sthash.ECPhE0hP.dpuf

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

END OF THE YEAR IDEAS

Bumblebee Handprint T-shirts




Each student in the class makes a yellow hand print on the t-shirt. Use a sharpie or fabric marker to add details to the hand prints to make bees and to add each student's name beside their hand print. 







End of the year pillowcases- the following poem can be printed on sheets of transfer paper and ironed onto the pillowcases. The children can then sign the pillowcase using fabric markers or paint or they can make handprints. Add the name of the school and the year when finished. 



Now I lay me down to sleep
I count these hands instead of sheep
I’ll dream of every lad and lass
From Mrs. _______’s kindergarten class. 

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

ΟΜΑΔΑ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ Δικαίωμα στην Εκπαίδευση- 82η ΓΣ ΔΟΕ


Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Διανύουμε μια από τις δυσκολότερες  χρονιές στην Εκπαίδευση, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να  εφαρμόσει μια κατ΄ επίφαση εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, κατασυκοφαντώντας  και ταπεινώνοντας τους εκπαιδευτικούς.

          Σε αυτή την πολιτική της ισοπέδωσης και της διάλυσης απαντάμε  με  ένα και μόνο τρόπο, αυτόν του αγώνα.

Η διεκδίκηση με πείσμα, επιχειρήματα ,ενότητα και συνεργασία είναι η μόνη επιλογή αξιοπρέπειας και σωτηρίας που μας απομένει.

Εμείς θέλουμε συνδικάτο δυνατό με προτάσεις στα αδιέξοδα που δημιούργησαν οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν και η αδιαφορία του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο, χωρίς οργάνωση και πρόβλεψη, χωρίς πραγματικό νοιάξιμο για τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές, διαλύει τα κεκτημένα χρόνων.

Καταδικάζουμε αυτούς, που προσπαθούν να διαλύσουν το συνδικάτο και συμμαχούμε με όλους αυτούς που πιστεύουν, ότι ισχυρό συνδικάτο σημαίνει απάντηση στην παρακμή και την υποβάθμιση της εκπαίδευσης και της ζωής μας. 
Η 82 Γενική συνέλευση του κλάδου  αποτελεί σταθμό για την  πορεία του κλάδου και παίζει καθοριστικό ρόλο για το μέλλον του. Η ευθύνη όλων μας είναι τεράστια!!

 Αφήνουμε στην άκρη οποιονδήποτε διαχωρισμό του παρελθόντος, καταργούμε τις κομματικές περιχαρακώσεις κι επιδιώκουμε απαρέγκλιτα κι αδιαπραγμάτευτα το συμφέρον του κλάδου.

Σήμερα καθίσταται αναγκαία η σύμπνοια κι η ενότητα των εκπαιδευτικών για τη διεκδίκηση και τη διασφάλιση του μέλλοντος. Σε αυτήν την προσπάθεια πρωταρχικό ρόλο παίζουμε όλοι μας , ως φορείς  ιδεών.  

Στην εποχή της μεγάλης κρίσης ο συνδικαλισμός καλείται να ανακαλύψει καινούριους δρόμους, ενδεχομένως και να τους ανοίξει εκεί που δεν υπάρχουν, προκειμένου να διαδραματίσει ρόλο στα τεκταινόμενα. Να συμπεριλαμβάνεται σε «αυτούς που θα αποφασίσουν για εμάς».

Η ομάδα Νηπιαγωγών έχει φωνή στην Γενική Συνέλευση μέσα από τους αντιπροσώπους που έχουν εκλεγεί.

Θα είμαστε όλοι και όλες εκεί, να θέσουμε τα ιδιαίτερα θέματα της προσχολικής εκπαίδευσης αλλά και να τονίσουμε τις θέσεις μας απέναντι στα σοβαρά θέματα που απασχολούν τον κλάδο γενικότερα.

Προτάσεις για τα Νηπιαγωγεία

·        Μοριοδότηση των νηπιαγωγείων ανάλογα με τα μόρια που έχει και το όμορο δημοτικό σχολείο.

·        Να τηρείται η αναλογία παιδιών – τετραγωνικών μέτρων (3τμ ανά μαθητή) σε κάθε νηπιαγωγείο.

·        Στήριξη των τμημάτων ένταξης και παράλληλης στήριξης με  κατάλληλα εκπαιδευμένους νηπιαγωγούς.

·        Διορισμός ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού (ψυχολόγοι, λογοθεραπευτές, δάσκαλοι μητρικής γλώσσας) για την στήριξη των νηπιαγωγών και την αντιμετώπιση των προβλημάτων που υπάρχουν στα νηπιαγωγεία.

·        Διορισμός μόνιμου βοηθητικού προσωπικού (καθαρίστριες και τραπεζοκόμοι).

·        Ενίσχυση του θεσμού των σχολικών συμβούλων με αλλαγή στις περιφέρειες έτσι ώστε ο σύμβουλος να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της περιοχής που αναλαμβάνει, με συχνές επισκέψεις και συναντήσεις ώστε να επιτυγχάνεται ουσιαστικά ο καθοδηγητικός του ρόλος.

·        Εφαρμογή της Θεσμοθέτησης του ωραρίου των νηπιαγωγών. Να εφαρμοστεί στις νηπιαγωγούς το ωράριο που ισχύει στα δημοτικά σχολεία και ορίζεται από τον νόμο 1566/1985 ως εξής:

·        Να εφαρμοστεί ουσιαστικά ο νόμος Ν 3518/2006 που αφορά την υποχρεωτική φοίτηση των νηπίων με υποχρεωτική βεβαίωση φοίτησης για την εγγραφή στο Δημοτικό σχολείο.

·        Κατάλληλος και έγκαιρος προγραμματισμός για την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Όχι άλλες κληρώσεις για το προνήπιο. Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση.

·        Δυνατότητα επιμόρφωσης των νηπιαγωγών στις τεχνολογίες σε όλους τους νομούς.

·        Συμμετοχή των Διευθυντών /Προισταμένων νηπιαγωγών σε υπηρεσιακά συμβούλια και στην επιτροπή Παιδείας όπως ορίζεται και για τους διευθυντές σχολείων.

·        Ουσιαστική οικονομική στήριξη του νηπιαγωγείου.

Για την ομάδα Νηπιαγωγών
ΜΑΛΕΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ


Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

ΑΡΙΘΜΟΙ ΩΣ ΤΟ 10

Κάθε παιδί παίρνει από δύο καρτελίτσες με αριθμούς.
Αναγνωρίζει ποιους αριθμούς έχει.
Συνεργάζονται και τους τοποθετούν στη σκάλα



Κάτω από κάθε αριθμό βάζουν τόσα λουλούδια όσα λέει ο αριθμός

Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

Ο εκρηκτικός έφηβος! – Τα “πρέπει” και τα “μη” στη συμπεριφορά των γονιών



TeenΟι εκρήξεις και ο θυμός στους εφήβους μπορεί να έχουν πολλές αιτίες. Μπορεί να οφείλονται στις τεράστιες ορμονικές αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα τους – προκαλούν αλλαγές στη διάθεση ή μπερδεμένα συναισθήματα, μπορεί να οφείλονται στο στρες ή στην προσωπικότητα του παιδιού – βιώνει έντονα τα συναισθήματά του, δρα παρορμητικά, χάνει εύκολα τον έλεγχο, ή μπορεί να οφείλονται στα πρότυπά του – οι γονείς επιλύουν τις διαφορές τους με φωνές, καυγάδες και συγκρούσεις.
Όποια και αν είναι η αιτία που προκαλεί και πυροδοτεί το θυμό, ένα πράγμα είναι σίγουρο, ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που συμβαίνει σε όλους! Δεν είναι κακό ή λάθος να νιώθουμε θυμωμένοι, αυτό όμως που είναι σημαντικό είναι ο τρόπος που διαχειριζόμαστε τόσο το θυμό όσο και τον εαυτό μας.

Η δυσλεξία στην τάξη – “Όταν διαβάζω τα άλλα παιδιά γελάνε”

Η δυσλεξία στην τάξη – “Όταν διαβάζω τα άλλα παιδιά γελάνε”


Ο Νέστορας πηγαίνει στην τρίτη δημοτικού, είναι ένα πολύ έξυπνο και γλυκό παιδί. Προσπαθεί πραγματικά για το σχολείο και αφιερώνει χρόνο στα μαθήματά του. Παρόλα αυτά όμως ο Νέστορας αντιμετωπίζει σημαντική δυσκολία τόσο στην ανάγνωση όσο και στη γραφή. Η ανάγνωση τον εξαντλεί, αλλά δεν τα παρατάει γιατί αγαπάει τα βιβλία και έχει μεγάλη ανάγκη να αναγνωριστεί η προσπάθειά του τόσο από το οικογενειακό του περιβάλλον όσο και από το σχολικό. Ωστόσο τα πράγματα για τον Νέστορα είναι λίγο πιο σκληρά από ότι θα επιθυμούσε. “Όταν διαβάζω στην τάξη, τα παιδιά γελάνε”, μου λέει και υγραίνουν τα ματάκια του.
Η ανάγνωση είναι ένα από τα πιο βασικά εργαλεία για την εκμάθηση ενός πολύ μεγάλου μέρους των μαθημάτων που διδάσκονται τα παιδιά στο σχολείο – και για τα παιδιά με δυσλεξία η απόκτηση της αναγνωστικής δεξιότητας είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση. Όταν η αντικειμενική δυσκολία του παιδιού αντιμετωπίζεται από τους συνομήλικούς του αλλά και τους ενήλικες υποτιμητικά και με άσχημο τρόπο, αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη ψυχοσύνθεση του παιδιού, την αυτοεκτίμησή του, την προσπάθειά του και τις σχέσεις του με τους συμμαθητές του.