Μία κάμπια πεινασμένη ποίημα

Μια φορά κι έναν καιρό

Σε ένα περιβόλι  μακρινό

Που χε δέντρα πάρα πολλά

Οπωροφόρα, φουντωτά

 Στέκεται ένα δεντράκι

Και μιλάει με τα αεράκι

Μια αχτίδα το πειράζει

Και του κρύβεται όλο νάζι.

  Μα τι βλέπει ξάφνου εκεί,

 κάτι λαμπυρίζει στη στιγμή.

 Πάνω σε ένα φιλαράκι

βρίσκεται ένα μπαλάκι.

Μήπως είν’  μαργαριτάρι,

 που πεσε από τον Άρη

ή μπαλίτσα ασημένια

απ’  του φεγγαριού τα γένια;

Μήπως είναι καραμέλα

και  την έπιασε   μια τρέλα

σ ένα δέντρο να ανέβει

την αχτίδα να παιδεύει;

Τα δεντράκια το κοιτάνε

και αρχίζουν να μιλάνε

φύσα –φύσα  αεράκι

να χορέψει το μπαλάκι

Το μπαλάκι μας σωπαίνει

μάλλον κάτι περιμένει

πόσο ήρεμα ανασαίνει!

άραγε τι  του συμβαίνει;

Η αχτίδα το χαζεύει,

 γύρω του γυρνά και το χαϊδεύει,

 το φιλάει, το ζεσταίνει ,

κάθεται και περιμένει.

Το μπαλάκι νωχελικά,

αρχίζει να κατρακυλά,

                                            και καθώς αυτό συμβαίνει

                     ένα θαύμα ναι!!! συμβαίνει

Από μέσα του προβάλλει

ένα στρόγγυλο κεφάλι

και ένα σώμα μακρουλο,

χνουδωτό, πρασινωπό.

Μια κάμπια μικροσκοπική

 γεννήθηκε εκείνη τη στιγμή

 τα πρώτα βήματα στον κόσμο κάνει,

τον ήλιο έχει ξετρελάνει.

Όμως η κάμπια η καημένη

σέρνεται τόσο πεινασμένη

φαγητό ψάχνει να βρει

σκέφτεται και απορεί

-Δε μπορώ να περιμένω

και ένα θαύμα να προσμένω

η τροφή είναι η δύναμή μου,

πρέπει να βρω  το φαί μου.

Έτσι έφτασε  η Δευτέρα

και η κάμπια με αέρα

αποφάσισε να φάει

ένα  μήλο για αρχή

Γιατί σκέφτηκε αυτό

το ρητό που είναι σοφό:

Ένα μήλο την ημέρα

το γιατρό τον κάνει πέρα!

Δε σταμάτησε εκεί

και την Τρίτη από το πρωί

δύο αχλάδια κατεβάζει

μα την πείνα δεν κοπάζει

Η κοιλίτσα γουργουρίζει

το κεφάλι της βουίζει

η καρδιά της φτερουγίζει

και το μάτι της  δακρύζει

Και  η Τετάρτη μόλις ήρθε

σκεφτική την κάμπια  βρήκε

για  δαμάσκηνα πηγαίνει

τρία τρώει μα δε χορταίνει

Είναι  πάλι πεινασμένη

ανήμπορη και κουρασμένη

δε μπορεί να περιμένει

και η σκέψη την τρελαίνει

Τη φράουλα θυμήθηκε

που είναι πρώτο φρούτο

και  μόλις Πέμπτη έφτασε

έφαγε και από τούτο.

Τέσσερις φράουλες καλές

κόκκινες  και  στρουμπουλές

με άρωμα λαχταριστό

ήταν το πιο ωραίο φαγητό

Την Παρασκευή η κάμπια

με την πείνα της παρέα

βρήκε πέντε πορτοκάλια

και την πέρασε ωραία.

Το Σαββάτο το πρωί

σκέφτηκε να κάνει  

δοκιμές στη διατροφή

μα η πείνα τη θερίζει

το στομάχι γουργουρίζει….

Και  πρωί- πρωί αρχίζει …

και  ό,τι βρει καταβροχθίζει

τρώει μόνο δε μιλάει

Τρώει μια πλάκα σοκολάτα

πεντανόστιμη  σα φράπα

ένα  ωραίο παγωτό

κι ας μην ήτανε σωστό

Τρώει τουρσί  αγγουράκι

ένα κίτρινο τυράκι

μία  φέτα σαλαμάκι

ένα  λαχταριστό γλειφιντζουράκι

Μια πίτα από κεράσι

ένα  λουκάνικο με βιάση

σταφιδόψωμο γλυκό

και καρπούζι  δροσερό

Μα το βράδυ όταν φτάνει,

στομαχόπονος την πιάνει

δεν μπορεί να κοιμηθεί

και ο,τι θελει να ονειρευτεί

Να!  που ήρθε η Κυριακή

και η κάμπια βιαστική

ψάχνει φύλλο για να βρει

πράσινο να γιατρευτεί

Έτσι δίχως να σκεφτεί

βρίσκει φύλλο στη στιγμή

το τρώει  αμέσως και ηρεμεί

η κοιλιά της δεν πονεί.

Έγινε βαριά μεγάλη

και της ήρθε μια ζάλη

γιατί έπρεπε να βάλει

κεραμίδι στο κεφάλι

Και χωρίς καιρό να χάνει

Με το σάλιο της υφάνει

ένα  σπίτι από τούλι

το γνωστό μας  το κουκούλι

Ευθύς εκεί μέσα μπαίνει

κλείνεται  και περιμένει

δυο  βδομάδες  θα μετρήσει

και  μετά θα αποφασίσει

Με τι τρόπο θα το σκάσει;

το κουκούλι της να σπάσει;

να βγει έξω να ξεσκάσει;

Τώρα αρχινά η δράση!

Ο χρόνος ήρεμα κυλά

το κουκούλι δε μιλά,

 ούτε η κάμπια ξεπροβάλλει

 μήπως θέλει παρακάλι;

Την δεκάτη πέμπτη μέρα

 κάτι ακούγεται εκεί πέρα

το κουκουλάκι αιωρείται

σαν να αρχίζει να κινείται.

Ηρθε η ώρα η καλή

το κουκούλι  να ανοιχθεί

από μέσα  ξεπροβάλλει

 ένα έντομο όλο χάρη

η κάμπια η πρασινωπή

 έχει μεταμορφωθεί

σε πεταλούδα πλουμιστή,

 όμορφη και χαρωπή!!!

Παιχνίδια

Φύλλα εργασίας