Παιδιά εκτός ελέγχου: Πώς να τα χειριστείτε

Παιδιά εκτός ελέγχου: Πώς να τα χειριστείτε

Πεισμώνει, επιμένει, στυλώνει τα πόδια, απαιτεί... Για να κερδίσετε τον πόλεμο του «θέλω», αρκεί να υιοθετήσετε τις σωστές τακτικές.

«Ποτέ μην τσακώνεσαι με ένα παιδί», λέει ένα παλιό αφρικανικό ρητό. Σοφή συμβουλή, μια που συχνά εμείς οι μεγάλοι ξεχνάμε πως ένα παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει, να επεξεργαστεί ή να συζητήσει όπως ένας ώριμος ενήλικος. Εννοείται πως ένα παιδί έχει δύο τρόπους για να διαπραγματευτεί: τη φωνή και το πείσμα. Οι ψυχολόγοι πάντως συμφωνούν: Δεν υπάρχουν πεισματάρικα παιδιά. Απλώς γύρω στα δύο τους χρόνια τα παιδιά ανακαλύπτουν ότι έχουν και αυτά προσωπικότητα και έτσι αρχίζουν να εκδηλώνουν τα «θέλω» τους. Το παιδί μας δεν είναι πλέον το γλυκό ανυπεράσπιστο και άβουλο μωράκι που δεν μπορεί να κάνει βήμα χωρίς εμάς και μετά το κλάμα μας χαμογελάει σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Τώρα πατάει πόδι και βγάζει φωνή, διεκδικεί και απαιτεί. 

Γιατί πεισμώνει;

Όταν τα παιδιά, πεισμώνουν ή επιμένουν δεν δοκιμάζουν τα δικά μας όρια αλλά τα δικά τους. Και αυτό, γιατί έχουν την ανάγκη να αναμετρούν τις δυνάμεις τους. Είναι απόλυτα φυσιολογικό για ένα νήπιο που αναπτύσσεται να θέλει να ξέρει μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Οι συγκρούσεις είναι απόλυτα φυσιολογικές. Αυτό που δεν είναι φυσιολογικό (αλλά σχεδόν καταστροφικό) είναι οι συχνές συγκρούσεις. Οι συχνοί καβγάδες δημιουργούν στο παιδί ανασφάλεια και άγχος και επιπλέον (όπως μας επιβεβαιώνουν οι έρευνες), αδυνατίζουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα.

Πώς να το χειριστώ;

Οι παιδοψυχολόγοι μας λένε πως οι γονείς οφείλουν να προωθούν την κατανόηση και το διάλογο. Όμως οι οικογένειες δεν στήνονται βάσει διαγγελμάτων. Επίσης, δεν υπάρχει τίποτα πιο κουραστικό και ψεύτικο από το να παριστάνεις διαρκώς ότι έχεις κατανόηση και ότι είσαι ο πιο καλός του φίλος. Το παιδί καταλαβαίνει όλα τα «ενήλικα» ψέματα, γιατί λειτουργεί κυρίως βάσει του ενστίκτου του. Δεν λέμε να αφήνουμε το θυμό μας να ξεσπάει. Αλλά μπορούμε να τους δείξουμε πώς αποφεύγεται ένας καβγάς ή πώς διεξάγεται δίκαια ένας αναπόφευκτος καβγάς. 

Γιατί θυμώνει με τα πάντα;

Μετά την ηλικία των δύο ετών τα παιδιά κάνουν την επανάσταση τους. Θέλουν να παίρνουν όλο και περισσότερες πρωτοβουλίες και αποφάσεις, χωρίς όμως να μπορούν να ελέγξουν την απογοήτευση και τα συναισθήματά τους. Τότε είναι που έρχονται αντιμέτωπα με την «πικρή» διαπίστωση: οι γονείς μου δεν θέλουν ό,τι θέλω εγώ, οι ανάγκες μου δεν είναι ίδιες με τις δικές τους. Ο θυμός και η απογοήτευση προς το πρόσωπό μας τους δημιουργεί πανικό και το ξέσπασμά τους δεν είναι παρά η έκφραση της απελπισίας τους. Η αλήθεια είναι βέβαια πως δεν φταίει μόνο η μαμά και ο μπαμπάς για το θυμό τους, αλλά και εξωτερικοί παράγοντες: «το τραπέζι είναι πολύ ψηλά για να ανέβουν», ή «η χαζή η κούκλα δεν ανοίγει το στόμα για να φάει το φαγητό της».

Πώς να το χειριστώ;

Ναι, η αλήθεια είναι ότι οι συναισθηματικές εκρήξεις των παιδιών μας φοβίζουν. Ξέρετε γιατί; Διότι με το θυμό τους βγάζουν στην επιφάνεια τα δικά μας αρνητικά συναισθήματα και εμείς πρέπει να καταπιέζουμε τον δικό μας θυμό. Και πολλές φορές η δική μας αντίδραση στη δική τους επιμονή είναι η τιμωρία. Λάθος! Η λύση δεν είναι βέβαια ούτε να τους επιτρέψουμε τα πάντα, αλλά να εξηγήσουμε ήρεμα και αποφασιστικά στο παιδί γιατί δεν μπορεί να κάνει αυτό που θέλει. Ένα θυμωμένο παιδί δεν μπορεί να ησυχάσει τη στιγμή που το θέλουμε εμείς. Πρέπει πριν την παρηγοριά, να βγάλει την απογοήτευσή του. Ψυχραιμία είναι η απάντηση και ήρεμη αδιαφορία στο πείσμα τους. Το ότι εμείς τους δείχνουμε ποια είναι τα όρια το χρειάζονται όσο και την αγάπη μας. 

Μυστικά για ακόμη λιγότερους καβγάδες

Λίγα λόγια και καλά. Οι πολλές συγκρούσεις αποφεύγονται όταν μιλάμε φιλικά και με ενδιαφέρον στα παιδιά. Και ιδιαίτερα όταν εμείς οι ίδιοι ξέρουμε τι θέλουμε. Θέλετε να τακτοποιήσει το δωμάτιό του; Πείτε το, διατυπώνοντας την απαίτησή σας όσο το δυνατόν πιο ουδέτερα. «Τακτοποίησε τώρα σε παρακαλώ το δωμάτιο σου». Ποτέ μην του θέτετε ερωτήματα ή διλήμματα: «Μπορείς να τακτοποιήσεις το δωμάτιό σου;» ή «Θα τακτοποιήσεις το δωμάτιο σου σε δύο ή σε τρεις ώρες;» Αν το παιδί διαμαρτυρηθεί, χρησιμοποιήστε το κόλπο του «χαλασμένου πικάπ».

Μη συζητάτε για πράγματα που έχετε αποφασίσει. Αν θεωρείτε απαραίτητο να τακτοποιεί Επαναλάβετε: «Καταλαβαίνω ότι δεν έχεις όρεξη. Αλλά τώρα θα μαζέψεις το δωμάτιό σου».το δωμάτιό του και ότι μια καλή ώρα για ύπνο είναι οχτώ το βράδυ, δεν πρέπει να το κάνετε θέμα ξανά και ξανά.

Αποφύγετε τις πολλές εντολές. Όσο πιο φειδωλοί είστε με τις συμβουλές, τόσο περισσότερο το παιδί θα τις σεβαστεί. Όταν είναι πολλές οι εντολές και οι απαγορεύσεις, το παιδί χάνει την πίστη του σε αυτές και αρχίζει να επαναστατεί.

Μην πιέζετε τα παιδιά να μοιράζονται. Οι περισσότεροι καβγάδες, ιδιαίτερα ανάμεσα στα νήπια, συμβαίνουν όταν αρνούνται να μοιραστούν ένα φίλο ή ένα παιχνίδι. Θυμηθείτε όμως πως τα παιδιά μοιράζονται μόνο όταν νιώσουν ασφάλεια (όπως και οι ενήλικες εξάλλου). Αντί λοιπόν να τα παρακινείτε να μοιραστούν, καλύτερα πείτε τους: «Παίξε εσύ λίγο με το παιχνίδι και μετά δώσ’ το στον αδελφό σου».

Ενθαρρύνετέ το να μιλάει. Όταν τα παιδιά συνηθίσουν να μιλούν για τα προβλήματά τους, μαθαίνουν να εκφράζονται χωρίς πολλές φωνές. Το πλούσιο λεξιλόγιο βοηθάει τα παιδιά να βρίσκουν τις λέξεις που χρειάζονται για να υπερασπίσουν το δίκιο τους, για να μας κάνουν να τα καταλάβουμε. Οι φωνές συνήθως είναι το όπλο που χρησιμοποιούν όταν βρίσκονται σε αδιέξοδο. Όταν όμως γνωρίζουν πως ένα καλό επιχείρημα μπορεί να απλουστεύσει τα πράγματα και να αποτρέψει έναν καβγά, τότε μπορούν να βρουν πιο εύκολα τη λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα.

Ακονίστε την κρίση του. Ένα παιδί με κρίση μπορεί να διαχειριστεί πολύ καλύτερα το θυμό του. Πώς θα το καταφέρετε; Με την ανάγνωση παραμυθιών. Ο μύθος τα βοηθάει να αντιμετωπίζουν διλήμματα και να μπαίνουν στη θέση του άλλου. Για να εξασκηθεί κι άλλο η φαντασία τους, μπορείτε να τους κάνετε κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης ερωτήσεις, όπως, για παράδειγμα, τι θα γινόταν αν η ηρωίδα είχε πάρει άλλο δρόμο ή αν δεν είχε ανοίξει αμέσως την πόρτα.

Παραμείνετε ψύχραιμοι. Οι έρευνες δείχνουν πως ένας γαλήνιος και ήρεμος γονιός λειτουργεί για το παιδί ως λιμάνι στις καταιγίδες. Και εκεί θα καταφύγει σε κάθε καταιγίδα.

Τέλος, θυμηθείτε πως πίσω από ένα μόνιμα θυμωμένο παιδί κρύβεται απλώς ένα πληγωμένο ή φοβισμένο παιδί. Ρωτήστε το τι φοβάται και προσπαθήστε να κατευνάσετε τους φόβους του.

http://www.imommy.gr

10 ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΛΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ

Τα παιδιά δεν γεννιούνται γνωρίζοντας τους κανόνες της ζωής. Μαθαίνουν να είναι καλοί
άνδρες και γυναίκες, μαθαίνοντας πρώτα  να είναι καλά αγόρια και καλά κορίτσια. Να περιμένετε
λάθη, ξεσπάσματα θυμού, στραβομουτσουνιάσματα  και κλάματα. Το πώς θα αντιδράσετε αποτελεί ένα σημαντικό μέρος του πώς μαθαίνουν.

1.Η καλή πειθαρχία δεν είναι τιμωρία
Πειθαρχία και τιμωρία είναι διαφορετικές. Η τιμωρία υποτίθεται ότι θα κάνει ένα άτομο να επιλέξει να μην επαναλάβει την κακή συμπεριφορά. Αλλά, από την τιμωρία, ειδικά τη φυσική, τα παιδιά μαθαίνουν πως οι ισχυροί κάνουν τους κανόνες  και οι πιο αδύναμοι πρέπει να τους ακολουθουνε .Μπορεί να μάθουν να μην είναι ειλικρινής για τα λάθη τους ή  να ρίχνουν το βάρος σε άλλους ("αυτός το έκανε, όχι εγώ», «δεν φταίω εγώ»). Επειδή τα μικρά παιδιά
δεν επιλέγουν να συμπεριφέρονται άσχημα, αισθάνονται αποτυχημένα, όταν τιμωρούνται ξανά και ξανά.


2. Η καλή πειθαρχία διδάσκει
Η τιμωρία διδάσκει τι είναι λάθος, αλλά δεν βοηθά το παιδί να μάθει τι είναι σωστό. Ο στόχος της πειθαρχίας είναι να διδάξει. Διδάσκει τον αυτοέλεγχο και την κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά.
Προωθήστε την καλή συμπεριφορά διορθώνοντας  την ανάρμοστη συμπεριφορά και  επαινώντας την καλή. Η πειθαρχία είναι μια ευκαιρία να ορίσετε το σεβασμό, την υπομονή,  και την καλή επίλυση προβλημάτων. Σε μακροπρόθεσμη βάση, θα τους διδάξετε να αποφασίζουν από μόνα τους να κάνουν το σωστό.


3. Η καλή πειθαρχία δεν είναι μια πάλη για την εξουσία
«Θέλετε να πάτε στο κρεβάτι;" "Όχι!"
 "Αλλά είναι εννέα έτσι πρέπει να πάρετε στο κρεβάτι."
"Δεν μπορείτε να με αναγκασετε!"
 Είστε σε μια πάλη για την εξουσία. Πού οδηγείστε από το σημείο αυτό;
Με τα μικρά παιδιά, μπορεί να περνάει : μπορείτε να τον πάρετε και να τον πάτε στο κρεβάτι. Αλλά μπορεί να λειτουργήσει, όταν αυτός είναι 12;


4. Καλή πειθαρχία δεν περιλαμβάνει σωματική βία ή απειλές βίας
Ποτέ, ποτέ μη χτυπάτε ένα παιδί. Αν πιάσετε τον εαυτό σας να χρησιμοποιεί σωματικής πειθαρχία, μπορεί να βάλετε τον εαυτό σας σε διαμάχες για την εξουσία, την άσκηση της εξουσίας σας ως το μεγαλύτερο και ισχυρότερο πρόσωπο. Επανεκτιμήστε τη συνολική στρατηγική πειθαρχίας σας και να διερευνήστε τρόπους να αντικαταστήσετε τη σωματική βία.  




5. Η καλή πειθαρχία δεν περιλαμβάνει προσβλητικά ή απαξιωτικά σχόλια
Για  γονείς που κακομεταχειρίζονται τα παιδιά τους , "πειθαρχία" σημαίνει φωνές, κατηγόριες, και υποτιμητικά σχόλια.Αυτό διδάσκει το παιδί ότι είναι ένας κακός άνθρωπος και όχι είναι ένα πρόσωπο που του έχει ασκηθεί κακή κριτική ή ότι του ασκήθηκε κακή συμπεριφορά. 
Επίσης, μην υποβιβάζετε ένα παιδί μέσω της ευνοϊκής μεταχείρισης ή επαινώντας το άλλο.


6. Η καλή πειθαρχία δεν περιλαμβάνει θυμό και υπερβολικές αντιδράσεις
Η καλή πειθαρχία είναι μια προγραμματισμένη στρατηγική για να ενθαρρυνθεί η καλή συμπεριφορά και να αποθαρρυνθεί η κακή. 
Η καλή πειθαρχία είναι συνεπής και δίκαιη.




7. Η καλή πειθαρχία χρησιμοποιεί σαφείς προσδοκίες, σαφείς συνέπειες, και συνεπή "εφαρμογή"
1. Ορίστε σαφείς προσδοκίες που είναι λογικές για την ηλικία του παιδιού ...
2. ... και συνδέονται σαφώς με τις συνέπειες που ταιριάζουν με την ηλικία του παιδιού
3. Χρησιμοποιήσετε δίκαιη, σταθερή, συνεπής ακολουθία

* Καθίστε σαν μια οικογένεια και  κάντε μια λίστα με "τους κανόνες του σπιτιού" και κολλήστε την  στο ψυγείο.
* Ορισμένοι κανόνες αναφέρονται στα «δεν πρέπει» (π.χ., όχι χτυπήματα  βρισιές,  δεν πηγαίνουν σε μια κρεβατοκάμαρα χωρίς να χτυπήσουμε)
* Ορισμένοι κανόνες είναι "τι κανω " (π.χ., φέρνω τα πιάτα  στην κουζίνα, όταν τελειώσω το φαγητό)
* Τι θα συμβεί αν κάποιος παραβεί ένα κανόνα; Αποφασίστε το εκείνη την ώρα ως οικογένεια
* Οι "Συνέπειες" θα βοηθήσουν το παιδί να μάθει τι είναι σωστό και πως να ενεργεί υπεύθυνα
Όταν κάποιος παραβεί ένα κανόνα της οικογένειας, να τους δώσουμε την ευκαιρία να το κάνουμε σωστά πριν από την εφαρμογή μια συνέπεια. 
Να είστε συνεπείς. Αν μία μέρα επιμένετε στην εκτέλεση ενός κανόνα, και την επόμενη το αφήσετε χαλαρό, αυτό θα  διδάξει στα παιδιά ότι μπορούν μερικές φορές να ξεφεύγουν και έτσι είναι πιθανό να επαναλάβει την κακή συμπεριφορά.



8. Η καλή πειθαρχία δεν είναι ούτε ανεκτική ούτε τιμωρητική
Μερικοί γονείς ποτέ δεν επιβάλλουν  πειθαρχία. Οι ανεκτικοί γονείς αφήνουν τα παιδιά να κάνουν ο,τι θέλουν,και
έτσι ποτέ δεν επιβάλουν  τους κανόνες. Με τους τιμωρητικούς γονείς από την άλλη, τα παιδιά είναι πάρα πολύ φοβισμένα μην κάνουν καμιά παρέκκλιση. Κανένα στυλ δεν είναι καλό.


9. Η καλή πειθαρχία λύνει προβλήματα
Χρησιμοποιώντας την  καλή πειθαρχία, θα πρέπει να αισθάνονται όλοι την ατμόσφαιρα στο σπίτι χαλαρή.
Τότε θα ξέρετε ότι είστε στο σωστό δρόμο. Τα παιδιά μαθαίνουν όχι μόνο τι είναι λάθος, αλλά και αυτό που είναι σωστό.




10. Η καλύτερη πειθαρχία είναι το είδος που δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιείτε

Χρησιμοποιώντας τα «Καθημερινή Βασικά" των γονέων (http://topiooraiosxoleioeinaitonipiagvgeio.blogspot.gr/2013/02/10_11.html) μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη της ανάγκης για πειθαρχία . Αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει αμέσως, αλλά με την πάροδο του χρόνου μπορεί:
• να αποτελέσει πρότυπο καλής συμπεριφοράς: αν θέλετε "παρακαλώ και  ευχαριστώ," χρησιμοποιήσετε  "παρακαλώ
και ευχαριστώ "
• να είναι σαφείς οι κανόνες, ώστε να γνωρίζουν ποια συμπεριφορά δεν θέλετε να δείτε
•Επαινήστε την καλή συμπεριφορά (5 φορές έπαινος για κάθε  1 το σχόλιό σας για ανάρμοστη συμπεριφορά)
• κατά τη διόρθωση της κακής συμπεριφοράς, επικεντρωθείτε  στη συμπεριφορά και όχι στο παιδί
• κατά τη διόρθωση της κακής συμπεριφοράς, εξηγήστε τη λογική πίσω από το αίτημά σας ή πίσω από τον κανόνα
• Κρατήστε τη φωνή σας σε ένα κανονικό επίπεδο έντασης και μην αντιδράτε από θυμό, κούραση ή άλλο συναίσθημα
• Μην μπαίνετε σε μια πάλη για την εξουσία: η κατάσταση του «δεδομένο» και να δώσει κάποιες επιλογές
• Να μην υπάρχουν κανόνες που είναι αδύνατο να τηρηθούν, ή είναι αδύνατοι για την ηλικία του παιδιού σας
• Εσείς είστε ο ενήλικας, εσείς ορίζετε τους κανόνες, εσείς τους επιβάλλετε τους κανόνες,ΕΣΕΙΣ  είστε οι υπεύθυνοι!






Helping Children Thrive

10 προτάσεις για να αλλάξετε τη συμπεριφορά ενός παιδιού!

10 προτάσεις  που μπορούν να βοηθήσουν όλους τους γονείς. 

Μπορείτε  να αλλάξετε τη συμπεριφορά ενός παιδιού!

1. Να είστε ένα καλό παράδειγμα προς μίμηση

Τα παιδιά κάνουν ο,τι κάνετε. Μπορείτε να γίνετε ένα πρότυπο  σεβασμού (και αυτοσεβασμού), ευγένειας, εντιμότητας, λήψης σωστών αποφάσεων, συμπόνιας, υγιούς έκφρασης του συναισθήματος, μη-σεξιστικών απόψεων, ή οποιασδήποτε συμπεριφοράς ή στάσης που θέλετε να υιοθετήσουν.

2. Να είστε σαφείς για το τι θέλετε να κάνουν

Η ζωή με τα μικρά παιδιά μπορεί να είναι μια ατελείωτη σειρά από "όχι" και "δεν" και "σταμάτα να το κάνεις αυτό". 

Είναι σημαντικό να διδάξουμε στα παιδιά τι να μην κάνει, αλλά να δείξουμε επίσης ποια συμπεριφορά εκτιμάται .

Έτσι αντί να λέμε: "Μην χτυπάς το γατάκι!" 

Δοκιμάζουμε: "χάιδεψε  το γατάκι όμορφα"

αντί: "Σταμάτα ότι κλαψούρισμα!" 

 "Χρησιμοποίησε τις λέξεις  να μου πεις αυτό που θέλεις"

αντί: «Να είστε σπίτι κατά 10 ή αλλιώς...." 

"Αν φτάσετε στο σπίτι στις 10, θα μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε όλου μαζί τον αγώνα μπάσκετ.... "

Με άλλα λόγια, όταν ζητάμε μια συμπεριφορά να σταματήσει, ας πούμε ποια   συμπεριφορά πρέπει να  αντικατασταθει . Αυτό δεν λειτουργεί ΠΑΝΤΑ.

 "Μη μιλάς σε αγνώστους» είναι ακόμα ΜΙΑ καλή συμβουλή.

3. Επαινέστε την καλή συμπεριφορά

Η ανάρμοστη συμπεριφορά  μερικές φορές τραβάει περισσότερο  την προσοχή μας από την καλή συμπεριφορά.

Επαινώντας την καλή συμπεριφορά ενθαρρύνει περισσότερο την προσοχή μας από την καλή συμπεριφορά.

"Μπράβο που έβαλες τα παιχνίδια σου εκεί!"

"Μου αρέσει που θα μοιραστείτε τα παιχνίδια με την αδελφή σου."

"Ευχαριστώ για την κλήση να μου πεις ότι θα πας στο σπίτι του Νίκου μετά το σχολείο. Τώρα δεν θα ανησυχώ. "

Έμπειροι γονείς  λένε να χρησιμοποιούμε 5 " επαίνους" για κάθε φορά που λέτε κάτι  να διορθώσετε μια ανάρμοστη συμπεριφορά.

4. Εστιάστε  στη συμπεριφορά

Αγαπάτε τα παιδιά σου, αλλά  δεν αγαπάτε πάντα τη συμπεριφορά τους. Όταν τα επαινείτε   (διορθώνετε την  ανάρμοστη συμπεριφορά) επικεντρωθείτε  στη συμπεριφορά και όχι στις 

ποιότητες του παιδιού.

αντί: «Είσαι ένα βρώμικο αγόρι" δοκίμασε : "Δεν μου αρέσει αυτό το χάος στο σαλόνι."

αντί: "Είσαι όμορφη." try: "Ξέρεις πώς να επιλέγεις  ρούχα που είναι  υπέροχα. "

Όταν υπάρχει βία στην οικογένεια, μην υποθέσετε ότι τα αγόρια θα μεγαλώσουν και θα γίνουν καταχραστές και τα κορίτσια θα είναι τα θύματα. Αν πιάνετε τον εαυτό σας να λέτε αυτά τα πράγματα, ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ.

"Θα είναι ακριβώς όπως ο πατέρας του!" Ή "Θα ενεργούν ακριβώς όπως ο πατέρας τους!"

5. Εξηγήστε γιατί ζητάτε κάτι 

αντί: "Χαμήλωσε την ένταση της  τηλεόρασης!"  δοκιμάστε : "Η μαμά έχει ένα πονοκέφαλο. Αν η τηλεόραση παίζει  τόσο

δυνατά, δεν μπορώ να πάρω έναν υπνάκο. "

αντί: "Κατέβα από εκεί!" δοκιμάστε  "Θέλω να να σταματήσεις  την αναρρίχηση στην βιβλιοθήκη επειδή μπορεί να πέσει πάνω σε σου. "

Γνωρίζοντας το λόγο , μπορούν να συμμορφώνονται γρήγορα, ή ίσως όχι. Αλλά με την πάροδο του χρόνου θα  μάθουν ότι η συμπεριφορά τους έχει επιπτώσεις και συνέπειες. Μαθαίνουν επίσης να βλέπουν  την οπτική γωνία  των άλλων ανθρώπων.

6. Κρατήστε το συναίσθημα μακριά από την πειθαρχία ...

Όλες οι μητέρες κάποια στιγμή κουράζονται, απογοητεύονται  και μερικές φορές γίνονται οξύθυμες. Όταν τα παιδιά παρεκτρέπονται την ίδια στιγμή, αυτό μπορεί να είναι ένας κακός συνδυασμός. Πριν  αντιδράσετε, καλά είναι να μετρήσετε ως το τρία, πάρτε μια βαθιά ανάσα, και  σκεφτείτε τα  επόμενα λόγια σας.  Η πειθαρχία θα πρέπει να είναι μια καλά μελετημένη στρατηγική για να διδάξετε τα παιδιά και όχι μια συναισθηματική αντίδραση.

... και  κρατήστε τη φωνή σε χαμηλούς τόνους.

Τα παιδιά αγνοούν τις φωνές αν είναι το μόνο που ακούν. Ζώντας με φασαρίες και φωνές, μαθαίνουν αποστασιοποιούνται . Ζητήστε με κανονικό τόνο της φωνής αυτό που θέλετε και αφήστε τα λόγια

να κάνουν κατανοητό αυτό που  θέλετε και όχι η ένταση της φωνής. Όταν οι φωνές χρησιμοποιούνται  σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης( αν κυνηγούν την μπάλα σε δρόμο με κίνηση), τότε  τα παιδιά θα τις λαμβάνουν υπόψη τους.

7. Δώστε ευκαιρίες να επιλέξουν, αλλά όχι  "ορθάνοιχτη" επιλογή

Έτσι αντί: «Θέλετε να πάτε στο κρεβάτι;" δοκιμάστε: "Ώρα για ύπνο. Θα πρέπει να διαβάσετε αυτό το βιβλίο ή αυτό; "

Το ότι θα πάνε στο κρεβάτι είναι αδιαπραγμάτευτο. Δεν υπάρχει επιλογή, έτσι δεν δίνετε επιλογή. Είναι ευκολότερο να πάει ένα παιδί στο κρεβάτι όταν ξέρει  ότι δεν είναι διαπραγματεύσιμο και είναι ένα προβλέψιμο μέρος της ημέρας. Δίνοντας τη δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε δύο επιλογές (κόκκινες ή μπλε πιτζάμες)  μπορεί να αποσπάσει την προσοχή τους από την παρόρμηση να αντισταθούν.

8. Αναμένετε  αυτό που είναι λογικό

Αν πάρετε  ένα μικρό παιδί για ψώνια την ώρα του υπνάκου  θα είναι δύστροπο.

Το να περιμένουμε από έναν  έφηβο να υπακούσει στις 8 μ.μ. απαγόρευση της κυκλοφορίας δεν μπορεί να είναι ρεαλιστικό. Ορίστε τις προσδοκίες σε επίπεδο συμβατό με την ηλικία.

9. Κρατήστε  θέματα ενήλικων μεταξύ  ενηλίκων

Τα παιδιά είναι πολύ μικρά για να κατανοήσουν τα θέματα των ενηλίκων, μπορεί να αναστατωθούν. Κρατήστε μια σαφή γραμμή ανάμεσα σε αυτό που λέτε στα παιδιά και σ΄αυτό που μπορείτε να πείτε στα μέλη της οικογένεια ή σε φίλους. Ομοίως, δεν είναι δίκαιο να περιμένουμε από το παιδί να είναι το πρόσωπο στο οποίο θα  εμπιστευθείτε  τα προβλήματά σας. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ  να είστε ΕΣΕΙΣ ο υπεύθυνος.

10. Περάστε λίγο χρόνο παίζοντας ή μιλώντας

Τα παιδιά θέλουν να τραβήξουν την προσοχή σας: εάν η κακή συμπεριφορά είναι ο μόνος τρόπος για να το πετύχουν, πρέπει να περιμένετε πως η κακή συμπεριφορά θα συνεχίζετε. Η ζωή είναι απασχολημένη με πολλές απαιτήσεις. Γι 'αυτό και πρέπει να βρείτε  το χρόνο για να παίξετε, να μιλήσετε ή απλά να κάνετε παρέα.  Εάν έχετε περισσότερα από ένα παιδί, βρείτε  χρόνο για  το καθένα χωριστά.

Helping Children Thrive

5 ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ:

Η 5 C είναι της αποτελεσματικής πειθαρχίας: Η δημιουργία κανόνων για Παιδιά

by BEN MARTIN, PSY.D.

Οι άνθρωποι συχνά συναντούν δυσκολίες με την  καλή ανατροφή των παιδιών . Το να είσαι σωστός γονιός, όπως και κάθε άλλη δεξιότητα στη ζωή, δεν είναι κάτι που  μαθαίνεται μέσα από ο,τι διδαχθήκαμε, καθώς μεγαλώναμε, αλλά επεκτείνοντας τις δυνάμεις και τις δεξιότητες μας, όταν γινόμαστε εμείς οι ίδιοι οι γονείς.
εγκαθιστώντας  μια αίσθηση της πειθαρχίας στα παιδιά είναι κάτι με το οποίο λίγοι γονείς αισθάνονται πολύ άνετα . "Θέλω απλά να διασκεδάσουν και να είναι τα παιδιά!" λέει ο ενοχικός γονέας. Αλλά η πειθαρχία, είτε σας αρέσει είτε όχι, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την κατανόηση αξιών και της ευθύνης - πράγματα που όλα τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν αργά ή γρήγορα.

Η αποτελεσματική πειθαρχία προέρχεται από τους ακόλουθους πέντε παράγοντες. Ακολουθήστε τους σωστά, και θα έχετε πολύ λιγότερα προβλήματα με τα παιδιά σας, καθώς μεγαλώνουν,  μαθαίνουν τους κανόνες και τι σημαίνει η  παραβίαση τους.

1. ΣΑΦΗΝΕΙΑ: Να είστε σαφής όταν ορίζετε τα δικαιώματα, τους κανόνες και τα όρια.

• Μην υποθέσετε ότι τα παιδιά σας γνωρίζουν τους κανόνες της οικογένειας έως πριν τους μιλήσετε γι 'αυτούς.
• Να είστε βέβαιοι πως τα  παιδιά σας  καταλαβαίνουν πολύ καλά  γιατί υπάρχουν αυτοί οι κανόνες και οι συνέπειες από την παραβίαση τους.
• Συμπεριλάβετε τα παιδιά σας όσο το δυνατόν περισσότερο στη θέσπιση των κανόνων.
• Δοκιμάστε να γράψετε τους κανόνες της οικογένειάς σας και  αναρτήστε τους στο ψυγείο.

2. ΣΥΝΕΠΕΙΑ: Να είστε συνεπής στην εφαρμογή των κανόνων.

• επιμένετε στη συνέπεια που έχει καθιερωθεί για ένα σπασμένο κανόνα.
• Η πειθαρχία θα είναι πιο αποτελεσματική εάν τα παιδιά σας έχουν εμπλακεί στη θέσπιση των κανόνων.
• Αν πρέπει να γίνει αλλαγή  σε ένα κανόνα της οικογένειας, συζητήστε γι 'αυτόν πριν ο κανόνας παραβιαστεί.
• Να είστε ευέλικτοι - καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά σας, είναι έτοιμα για εκτεταμένα δικαιώματα και  αλλαγές των κανόνων και των ορίων.

3. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: Συζητάμε συχνά σχετικά με τα δικαιώματα, τους κανόνες και τα όρια  .

• Να είναι πρόθυμοι να συζητήσετε αν ένας κανόνας είναι δίκαιος και γιατί .
• Βοηθήστε τα παιδιά σας να μάθουν να μιλούν μαζί σας σχετικά με τα συναισθήματα.
• Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να έρχονται  σε σας όταν χρειάζονται βοήθεια.
• Εκφράστε το σεβασμό και την πίστη στο παιδί σας μέσω του λόγου, των κινήσεων  και του τόνου της φωνής.

4. ΦΡΟΝΤΙΔΑ: Χρησιμοποιήστε  την ενθάρρυνση και την υποστήριξη, όχι μόνο πειθαρχία για παραβιασμένους  κανόνες.

• Επαινείτε  τα παιδιά σας όταν ακολουθούν τους κανόνες της οικογένειάς σας, ειδικά όταν κάνουν ο,τι αναμένεται από αυτά, χωρίς να τους υπενθυμίσετε.
• Όταν ένας κανόνας δεν τηρείται, επικρίνετε την ενέργεια και όχι τα παιδιά σας.
• Επεμβαίνετε άμεσα, όταν ο κανόνας παραβιάζεται   Μείνετε ήρεμοι και εφαρμόστε τις συνέπειες που τα παιδιά σας περιμένουν.
• Βεβαιωθείτε ότι οι συνέπειες είναι κατάλληλες για έναν παραβιασμένο κανόνα.
• Σεβαστείτε τα  δικαιώματα του παιδιού σας, όπως το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή.

5. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ: ενσταλάξτε στα παιδιά σας μια αίσθηση  κοινωνικής ευθύνης .

• Κάντε γνωστό στα παιδιά σας ότι περιμένετε από αυτά  ηθική συμπεριφορά, όπως  τιμιότητα και δικαιοσύνη.
• Ορίστε ένα παράδειγμα  ευθύνης, εντιμότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης  για τα παιδιά σας να το ακολουθήσουν.
• Προάγετε την αίσθηση αυτοσεβασμού του παιδιού σας .

    psychcentral.com

Ποια τιμωρία «πιάνει»;

Ακόμα δεν «βγήκε από το αυγό» και θέλει να είναι το αφεντικό. Έχετε την εντύπωση ότι σας σέρνει από τη μύτη και δεν ξέρετε πώς να βάλετε όρια και ποια τιμωρία θα το συμμορφώσει. Το μυστικό είναι: ψυχραιμία και όχι βία.

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν φορές που τα παιδιά είναι ικανά με την συμπεριφορά τους να μας φτάσουν στα όρια της απόγνωσης και στην κυριολεξία να μας εξαντλήσουν ψυχολογικά. Και εκεί, ο κάθε γονιός προσπαθεί να «εφεύρει» την πιο «αποτελεσματική» τιμωρία για να βάλει φρένο στο ατίθασο πιτσιρίκι του.

Είτε με φωνές, είτε με σωματική βία, είτε με καλοπιάσματα, είτε με απαγορεύσεις, ακόμα και στέλνοντας το στην απομόνωση του δωματίου του για λίγο. Όπως θα έχετε αντιληφθεί και εσείς, το περίεργο είναι ότι τις περισσότερες φορές, ότι κι αν έχουμε σκεφτεί, απλά δεν φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα, γιατί μετά από λίγη ώρα, εκείνο συνεχίσει απτόητο! 

Άρα, τι κάνουμε; Μήπως χρειάζεται κάποια πιο δραστική τιμωρία; Και ποια είναι η έννοια της τιμωρίας όπως την φαντάζεται ο καθένας μας; Ουσιαστικά αυτό που θέλουμε όλοι μας είναι να του μάθουμε να φέρεται σωστά και συνετά, από μόνο του, και όχι επειδή φοβάται την τιμωρία. Υπάρχει τρόπος να τα καταφέρουμε;

Διαχωρίστε την τιμωρία από την «εκδίκηση»

Να βάζετε στο παιδί τιμωρίες οι οποίες έχουν άμεση και λογική σχέση με το παράπτωμά του, διαφορετικά το παιδί θα εκλαμβάνει την τιμωρία σας σαν μια καθαρή μορφή εκδίκησης και δεν θα έχει κανένα νόημα και αποτέλεσμα, παρά μόνο να δηλητηριάζουν μακροπρόθεσμα τις σχέσεις σας και δημιουργούν ένα άσχημο κλίμα μεταξύ σας. Για παράδειγμα: Δεν μπορούμε να πούμε σε ένα παιδί «δεν θα πάμε βόλτα το απόγευμα επειδή δεν τρως όλο σου το φαγητό». Ακούγεται παράλογο και είναι. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Αυτή η έλλειψη σύνδεσης μεταξύ της συμπεριφοράς του παιδιού και της τιμωρίας προκαλεί στα παιδιά σύγχυση και την αίσθηση πως τα εκδικούμαστε. Μπορούμε όμως να του πούμε «δεν θα φας γλυκό, αν δεν φας το φαγητό σου πρώτα».

Μάθετε το παιδί ότι την έννοια της «συνέπειας των πράξεων μας»

Αφήσετε το παιδί να υποστεί τις φυσικές συνέπειες των πράξεων του, χωρίς να του επιβάλλετε εσείς την τιμωρία του. Για παράδειγμα, το παιδί σας αρνείται να μαζέψει τα παιχνίδια του, παρά τη δική σας ενθάρρυνση και τις συμβουλές σας ότι κινδυνεύουν να χαθούν. Και δυστυχώς χάνει ένα παιχνίδι του. Δεν χρειάζεται να το τιμωρήσετε για να διορθωθεί, απλώς, αφήστε τα πράγματα να εξελιχθούν από μόνα τους. Δείξτε κατανόηση, με φράσεις τύπου «είναι λυπηρό να χάνεις ένα παιχνίδι σου. Τι κρίμα!», και παρηγορήστε το. Όταν σας ζητήσει όμως να του το αγοράσετε πάλι, εξηγήστε του ήρεμα και απλά ότι δεν ευθύνεστε εσείς για την απώλειά του και υπενθυμίστε του ότι ήταν δική του η απόφαση να μην μαζέψει τα παιχνίδια του, με κίνδυνο κάποιο να χαθεί. Έτσι, θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες της επιλογής του.Ουσιαστικά η έννοια της τιμωρίας είναι ότι καθετί έχει και το τίμημα του και ότι θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του και της συμπεριφοράς του. Μάθετέ του ότι οι συνέπειες ακολουθούν σχεδόν πάντα μία λάθος επιλογή ή συμπεριφορά και αυτό ισχύει για όλους –όχι μόνο για τα παιδιά.

Βάλτε όρια και κανόνες

Για να καταλάβουν τα παιδιά τα όρια, απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι δύο γονείς να έχετε κοινές απόψεις και αντιδράσεις για τη διαπαιδαγώγηση και να είστε σταθεροί. Δεν μπορεί τη μια μέρα για ένα θέμα να είστε αρνητικοί, και την άλλη για το ίδιο θέμα να είστε ελαστικοί. Οι κανόνες θα πρέπει να ισχύουν για όλα τα μέλη της οικογένειας και όχι μόνο για τα παιδιά. Φροντίστε να τηρούνται χωρίς πολλές-πολλές συζητήσεις και ελαφρύνσεις. Τα παιδιά δέχονται τους κανόνες, όταν εμείς οι γονείς δεν κάνουμε υπερβολές και είμαστε λογικοί στις απαιτήσεις μας. Όταν βάζουμε ένα κανόνα και εξηγούμε με επιχειρήματα γιατί πρέπει να τηρηθεί. Έτσι φαινόμαστε στα μάτια τους σταθεροί, υπολογίσιμοι, δυνατοί και άνθρωποι που μπορεί κανείς να εμπιστευτεί.

Διατηρήστε την αυτοκυριαρχία σας

Ξεκινάμε από το γεγονός ότι κάθε παιδί όταν έχει μια ανάρμοστη συμπεριφορά ξέρει πολύ καλά ότι παραβαίνει κάποιους κανόνες. Κι έπειτα η έκφραση και οι κινήσεις σας (σοβαρεύετε, σηκώνεστε απότομα όρθιοι) του δείχνουν ξεκάθαρα ότι έκανε κάτι κακό. Το παιδί διαισθάνεται την ένταση, διαισθάνεται όμως και την ικανότητά σας να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας ή και το αντίθετο. Και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Εξάλλου με την κακή συμπεριφορά του το μόνο που επιθυμεί είναι να σας προκαλέσει. Ο στόχος του είναι να καταφέρει να σας κάνει να χάσετε την ψυχραιμία σας και μετά να ασχοληθείτε αποκλειστικά μαζί του και για περισσότερο χρόνο. Αντιδρώντας ψύχραιμα και συγκρατημένα, αποδεικνύετε τη δύναμή σας.Το παιδί αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να σας κάνει ό,τι θέλει. Και βαθιά μέσα του θα αισθάνεται περήφανο και ασφαλές που έχει έναν δυνατό γονιό. Γι’ αυτό, λοιπόν, μετρήσετε από μέσα σας ως το 20, πάρτε βαθιές ανάσες και προσπαθήστε να δείχνετε όσο το δυνατόν λιγότερο εκνευρισμό.

Πείτε «όχι» στο ξύλο

Όταν ο γονιός απλώνει το χέρι πάνω στο παιδί, χωρίς δεύτερη σκέψη, για να δώσει ένα μικρό αθώο μπατσάκι ή ακόμη και ένα γερό ανεπιθύμητο χαστούκι, το μόνο που καταφέρνει είναι ν’ αφήσει ξεκάθαρα σημάδια του στο μάγουλο αλλά και στην ψυχή του παιδιού. Η βία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε καμία περίπτωση στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Μην ξεχνάμε επίσης ότι τα παιδιά πολλές φορές έχουν ως πρότυπα είτε εμάς, είτε μεγαλύτερα αδέρφια, είτε ακόμη και ήρωες καρτούν που δυστυχώς στις μέρες μας είναι συνήθως πολύ βίαιοι. Κατ’ επέκταση αν εμείς δίνουμε το καλό παράδειγμα και αποτρέπουμε την ταύτιση των παιδιών με τέτοια πρότυπα, τότε θα καταφέρουμε να ελαχιστοποιήσουμε τη βία γενικότερα στην οικογένεια.

Μην βάζετε τις φωνές

«Δεν ακούς που σου μιλάω;» Φυσικά και σας ακούει και καταλαβαίνει πολύ καλά τι λέτε αλλά και πως το λέτε. Όμως οι φωνές δεν θα κάνουν το παιδί πιο προσεκτικό και πιο ήσυχο, αντιθέτως το κάνουν αντιδραστικό και το στενοχωρούν. Και το κακό είναι ότι ο τόνος της φωνής μας μπορεί πολύ εύκολα να υψωθεί, χωρίς να συνειδητοποιήσουμε ότι εκείνη τη στιγμή ουσιαστικά φωνάζουμε στο παιδί μας. Και αυτό γιατί τα όρια μεταξύ μιας λογικής κουβέντας με τα παιδιά μας και των διαταγών, των κατηγοριών και των ταπεινωτικών σχολίων είναι πολύ ρευστά. Οι φωνές ντροπιάζουν τα παιδιά και τα ταπεινώνουν. Από την άλλη, μια έντονη σύντομη φωνή είναι πιο αποτελεσματική και σαφώς προτιμότερη από μια συνεχή γκρίνια, ένα διαρκές μάλωμα. Για παράδειγμα: το παιδί δεν έχει πιει το γάλα του και πρέπει να φύγει για το νηπιαγωγείο. Μια φωνή δυνατή με παιχνιδιάρικο αλλά και συνάμα αποφασιστικό ύφος «Τι; Ακόμα δεν ήπιαμε το γάλα μας; Γρήγορα!» μπορεί να κάνει θαύματα. Και μπορεί το παιδί να αναρωτιέται γιατί το λέτε με τόσο έντονη φωνή, αλλά το σημαντικό είναι ότι καταλαβαίνει ότι εκείνη τη στιγμή είστε σοβαροί, ότι δεν είναι παιχνίδι και πρέπει να συμμορφωθεί.

Προσπαθήστε να καταλάβετε τα αίτια της συμπεριφοράς του

Υπάρχουν διάφορες αιτίες για την παιδική προκλητική συμπεριφορά. Γι’ αυτό λοιπόν είναι λάθος να τις προσπερνάτε έτσι απλά και σιωπηλά. Όταν το παιδί κάνει ανοησίες συνειδητά, τότε σημαίνει ότι κάτι μπορεί να το απασχολεί και πρέπει να το συζητήσετε με τον σύντροφό σας και με όλους τους ενήλικες που βρίσκονται κοντά στο παιδί (παππούδες, δασκάλα, babysitter). Και φυσικά θα μιλήσετε και με το ίδιο το παιδί. Θα πρέπει να αναρωτηθείτε τι κρύβεται πίσω από την προκλητική συμπεριφορά του παιδιού. Ασχολείστε αρκετά μαζί του; Του λείπετε; Ζηλεύει κάποιο αδελφάκι; Είστε χαλαροί και ευδιάθετοι όταν επιστρέφετε σπίτι; Μήπως η συμπεριφορά του είναι η «απάντησή» του στη δική σας στάση απέναντι του;

Δείξτε αδιαφορία

Μερικές φορές, ακόμη και η αδιαφορία στην προκλητική του συμπεριφορά και ο προσανατολισμός του ενδιαφέροντος σε κάτι άλλο βοηθούν το αδιάλλακτο παιδί σημαντικά. Ακόμη και η αρνητική προσοχή (δηλαδή η τιμωρία) είναι πιο θεμιτή για κάποια παιδιά απ’ ό,τι η αδιαφορία μας. Ασχοληθείτε με το παιδί όσο περισσότερο μπορείτε, κάντε μαζί του πράγματα που αρέσουν και στους δύο ενισχύστε τις θετικές συμπεριφορές και θα δείτε τη διαφορά.

Επαινέστε την καλή του συμπεριφορά

Πολλά παιδιά είναι εξαιρετικά ευαίσθητα στην κριτική. Ένας πολύ καλός τρόπος για να τους δείξετε το λάθος τους, χωρίς να τα πληγώνετε είναι η μέθοδος «έπαινος – κριτική - έπαινος». Για παράδειγμα, πείτε στο παιδί: «Η δασκάλα μου είπε ότι είσαι πολύ καλός στα μαθηματικά. Πρέπει όμως να κάνεις πιο μελετημένα τις ασκήσεις σου. Έχεις βελτιωθεί πολύ όμως». Έτσι, σταδιακά θα καταλάβει ότι μπορεί να κερδίζει το ενδιαφέρον σας με θετικό τρόπο και να εισπράττει τον έπαινο.

http://www.imommy.gr