Το Δημόσιο Νηπιαγωγείο συνεχίζει να αποτελεί τον
αδύναμο κρίκο της εκπαίδευσης, παρά την κοινά αποδεκτή καθοριστική σημασία που
έχει για τη μαθησιακή πορεία των παιδιών.
Για ακόμη
μια φορά η προσχολική εκπαίδευση αποτελεί θύμα ενός ανύπαρκτου προγραμματισμού,
μιας εκπαιδευτικής πολιτικής που δεν την συμπεριλαμβάνει…
Είναι,
λοιπόν, η ώρα να ειπωθούν για ακόμη μια φορά οι αλήθειες για τα νηπιαγωγεία,
αλήθειες που αφορούν παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς.
Το
Υπουργείο Παιδείας αντιμετωπίζει το νηπιαγωγείο ως συμπλήρωμα της εκπαίδευσης
και όχι ως ισότιμο κομμάτι της, αφού καμία απόφαση με βελτιωτικά χαρακτηριστικά,
δεν αφορά τα νηπιαγωγεία και ούτε φαίνεται καμιά ουσιαστική και σοβαρή πρόθεση
μελέτης των ιδιαίτερων προβλημάτων που χαρακτηρίζουν την προσχολική εκπαίδευση
εδώ και χρόνια..