Τα αγόρια καλωσορίζουν τους καλεσμένους και παρουσιάζουν το έθιμο του Κλήδονα
Στην παλιά την Καστοριά μια μαμά καλούσε τις φίλες της που είχαν κορίτσια στην αυλή της,κοντά στη γιορτή του Αη Γιάννη του καλοκαιρινού, για να γιορτάσουν τον Κλήδονα.
Καθώς η σχολική χρονιά πλησιάζει στο τέλος της και ήδη εμφανίζονται στα νηπιαγωγεία οι γονείς των μαθητών της επόμενης χρονιάς, είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάθε νηπιαγωγός, βλεποντάς τους, μεταξύ άλλων θα ευχόταν να γνωρίζουν τα… ακόλουθα:
Δείξτε ενδιαφέρον για ο,τιδήποτε φέρνει μαζί του από το σχολείο (και φυσικά μην το πετάξετε ποτέ!). Ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνετε τί ακριβώς είναι αυτό που κρατάτε στα χέρια σας (!!) το παιδί σίγουρα δούλεψε σκληρά και νιώθει υπερήφανο για το δημιούργημά του.
Μην ρωτάτε πως αποδίδουν τα υπόλοιπα παιδιά. Αν το παιδί σας τα πηγαίνει καλά σε κάτι μην ρωτάτε αν και ο φίλος του το κάνει αυτό. Πρόκειται για απόρρητο προσωπικό δεδομένο. Επίσης μην ρωτάτε αν το παιδί σας είναι το εξυπνότερο στην τάξη. Οι νηπιαγωγοί συγκρίνουν την πρόοδο του κάθε παιδιού με τον εαυτό του και όχι με τους άλλους π.χ. ζωγραφίζει ένα πρόσωπο τόσο καλά όσο το έκανε το φθινόπωρο;
Μία από τις κρίσιμες μεταβατικές φάσεις της ζωής του νηπίου είναι και αυτή της εισαγωγής του στο Δημοτικό σχολείο. Με την έναρξη της φοίτησης στην πρώτη τάξη οι γονείς και οι δάσκαλοι συχνά παραπονιούνται για εκδηλώσεις αμηχανίας, έντασης ή πλήξης, καθώς και για συμπτώματα ανασφάλειας, για αντικοινωνικότητα και απότομο κλείσιμο του παιδιού στον εαυτό του.
Το παιδί μοιάζει να αποφεύγει το κοινωνικό, συντροφικό παιχνίδι με τους συμμαθητές του ακόμα και όταν εμφανίζονται παιδιά που είναι πρόθυμα να το αποδεχτούν και να γίνουν φίλοι του, φτάνοντας συχνά μέχρι και την πλήρη άρνηση του σχολείου ή την εκδήλωση μιας σειράς συμπτωμάτων σωματικής αδιαθεσίας, που ουσιαστικά είναι ψυχοσωματικής φύσης και υποδηλώνουν σχολική φοβία. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται στομαχικοί πόνοι, ισχυροί πονοκέφαλοι ή και ημικρανίε5, τρεμούλες καθώς και άρνηση του παιδιού να φάει το πρωινό του.