Το άρθρο 2 του προσχεδίου νόμου με τίτλο «Αναβάθμιση του σχολείου και άλλες διατάξεις» προβλέπει «την πιλοτική εισαγωγή στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Νηπιαγωγείου της δημιουργικής ενασχόλησης των μαθητών με την αγγλική γλώσσα, μέσω του προγραμματισμού και της υλοποίησης δραστηριοτήτων, κατά τη διάρκεια των οποίων οι μαθητές θα αλληλοεπιδρούν με έναν εκπαιδευτικό, κλάδου ΠΕ06 Αγγλικής Φιλολογίας, παρουσία του Νηπιαγωγού ΠΕ».
Η σύνδεση αυτού του άρθρου με την αναβάθμιση του νηπιαγωγείου βασίζεται σε δύο υποθέσεις:
- η μία είναι ότι εμπλουτίζοντας το περιεχόμενο της εκπαίδευσης αναβαθμίζεται η ίδια η εκπαίδευση των παιδιών,
- η δεύτερη είναι ότι για να οργανώσει και να υλοποιήσει κανείς δραστηριότητες στο νηπιαγωγείο χρειάζεται μόνο να γνωρίζει το γνωστικό αντικείμενο και όχι το εκπαιδευτικό πλαίσιο του νηπιαγωγείου, τις ιδιαιτερότητες των παιδιών στα οποία απευθύνεται και συνδέονται με τη γνωστική και την κοινωνική τους ανάπτυξη αλλά και τον τρόπο διδασκαλίας και μάθησης στη συγκεκριμένη ηλικία.
Σε σχέση με την πρώτη υπόθεση είναι προφανές ότι ο εμπλουτισμός του περιεχομένου της εκπαίδευσης αποτελεί μία μόνο παράμετρο της εκπαιδευτικής αλλαγής. H παράμετρος αυτή δε συνδέεται απαραίτητα με την αναβάθμιση της εκπαίδευσης αν δεν τεκμηριώνεται επιστημονικά και δεν εδράζεται στις συγκεκριμένες κοινωνικές και εκπαιδευτικές ανάγκες.
Η εισαγωγή της αγγλικής γλώσσας στο νηπιαγωγείο στο παρόν προσχέδιο νόμου δεν τεκμαίρεται με βάση τα παραπάνω. Αντίθετα, αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση ως προσπάθεια «να έρθουν οι μαθητές -από τα πρώτα χρόνια του μαθητικού τους βίου- σε επαφή με την αγγλική γλώσσα, η οποία έχει εμπεδωθεί ως κοινή γλώσσα συνεννόησης (lingua franca) στη σύγχρονη εποχή, και η καλή γνώση της οποίας αποτελεί πολύτιμο εφόδιο για τη ζωή τους».
Και πραγματικά αναρωτιέται κανείς γιατί από όλα τα πολύτιμα εφόδια που καλούνται να αποκτήσουν τα παιδιά προσχολικής ηλικίας επιλέγεται η γνωριμία με την αγγλική γλώσσα χωρίς καμία αναφορά σε ένα επιστημονικό πλαίσιο που να αναδεικνύει τι αναμένεται να προσφέρει γνωστικά και κοινωνικά στην εκπαίδευσή τους.
Επίσης, σε ποιες κοινωνικές και εκπαιδευτικές ανάγκες ανταποκρίνεται αυτή η επιλογή; Ποιες είναι εν τέλει οι ομάδες πίεσης στο ΥΠΑΙΘ και ποιοι τελικά ευνοούνται από τη διάταξη αυτή; Για να το καταλάβουμε αυτό καλύτερα αξίζει να το συνδέσουμε και με την αύξηση των ωρών διδασκαλίας της Αγγλικής γλώσσας στην Α’ και Β’ Δημοτικού εις βάρος του μαθήματος της Μελέτης Περιβάλλοντος.
Σχετικά με τη δεύτερη υπόθεση, είναι γνωστό ότι τα Πανεπιστημιακά Τμήματα Προσχολικής Εκπαίδευσης οργανώνουν τετραετείς σπουδές για την αρχική εκπαίδευση των νηπιαγωγών προκειμένου να παρέχουν υψηλής ποιότητας ακαδημαϊκά και επαγγελματικά προσόντα σε όσες και όσους θα εργαστούν με μικρά παιδιά.
Γιατί λοιπόν η πολιτεία θεωρεί ότι η γνώση του γνωστικού αντικειμένου από τους εκπαιδευτικούς Αγγλικής Φιλολογίας επαρκεί για την ανάληψη εκπαιδευτικού έργου με μικρά παιδιά; Δεδομένου ότι στο προσχέδιο που κατατέθηκε αναφέρεται ρητά ότι σκοπός «δεν είναι η αυτοτελής διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας ως διακριτού διδακτικού αντικειμένου, αλλά η διεύρυνση ή/και συμπλήρωση των δημιουργικών δραστηριοτήτων στα προγράμματα σπουδών του Νηπιαγωγείου» γιατί θα αναλάβουν τις δημιουργικές αυτές δραστηριότητες εκπαιδευτικοί Αγγλικής Φιλολογίας και όχι νηπιαγωγοί; Γιατί η πολιτεία δεν επιλέγει να επιμορφώσει τις νηπιαγωγούς για τον εμπλουτισμό του προγράμματος με δημιουργικές δραστηριότητες αγγλικής γλώσσας αφού επιθυμεί να προχωρήσει στην πιλοτική εφαρμογή του;
Μία τέτοια επιλογή έχει γίνει στο εκπαιδευτικό σύστημα της Κύπρου όπου οι νηπιαγωγοί αναλαμβάνουν στο πλαίσιο διδασκαλίας του περιεχομένου μία πρώτη επαφή των παιδιών με την αγγλική γλώσσα (μέθοδος CLIL) και σε καμία περίπτωση τη διακριτή διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας, αφού έχουν λάβει σχετική επιμόρφωση. Ακόμα, τι σημαίνει η αναφορά στο ότι οι εκπαιδευτικοί Αγγλικής Φιλολογίας θα οργανώνουν και θα υλοποιούν δραστηριότητες παρουσία νηπιαγωγού;
Η απλή παρουσία νηπιαγωγού γίνεται για να νομιμοποιήσει τα αυτονόητα ελλείμματα των μη ειδικευμένων στην προσχολική εκπαίδευση συναδέλφων τους; Η εισαγωγή δημιουργικών δραστηριοτήτων στην αγγλική γλώσσα από εκπαιδευτικό ειδικότητας, με απλή παρουσία νηπιαγωγού, διαρρηγνύει την ολιστική παιδαγωγική προσέγγιση και αναγκαστικά οδηγεί στην αποσπασματικότητα των δραστηριοτήτων αυτών χωρίς συνέχεια με τα προγράμματα που αναπτύσσουν νηπιαγωγοί και παιδιά στον υπόλοιπο χρόνο.
Για τους παραπάνω λόγους, οι δημιουργικές δραστηριότητες αγγλικής γλώσσας αναμένεται να πάρουν το χαρακτήρα κλασικών μαθημάτων, καταστρατηγώντας το χαρακτήρα της προσχολικής εκπαίδευσης, υπονομεύοντας τις βασικές επιδιώξεις της και μετατρέποντας το νηπιαγωγείο σε έναν τύπο σχολείου με όλα τα κακά του κατακερματισμού των μαθησιακών αντικειμένων που πλήττει τις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης και επιφέρει κατακερματισμό και στις κατανοήσεις των παιδιών.
Δε μιλάμε λοιπόν για αναβάθμιση του νηπιαγωγείου όταν αυθαίρετα επιλέγονται αλλαγές για να υλοποιηθούν έστω και πιλοτικά και όταν δεν εξασφαλίζεται το εξειδικευμένο ακαδημαϊκό και επαγγελματικό κύρος όσων εργάζονται στα νηπιαγωγεία. Η συγκεκριμένη πρόταση μάλλον προβλήματα θα επιφέρει στην εκπαίδευση των μικρών παιδιών παρά οφέλη. Δεν μιλάμε για αναβάθμιση του νηπιαγωγείου όταν αυξάνεται ο αριθμός των παιδιών στην τάξη στα 26 παιδιά (από 22 που ίσχυε). Δε μιλάμε για αναβάθμιση του νηπιαγωγείου όταν το κτιριακό ζήτημα και ο εξοπλισμός του νηπιαγωγείου δεν διασφαλίζει κατάλληλα μαθησιακά περιβάλλοντα.
Η πολιτεία χρειάζεται να διασφαλίσει τόσο τις δομικές όσο και τις διαδικαστικές παραμέτρους μιας ποιοτικής προσχολικής εκπαίδευσης σε άμεση αλληλεπίδραση με την επιστημονική και εκπαιδευτική κοινότητα. Σε αυτό θα επανέλθουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου